مریم نراقی| «شبی که ماه کامل شد» فیلم مهمی است. فیلمی از یک فیلمساز زن. فیلمسازان زن سینمای ایران اغلب سینمای اجتماعی را دنبال میکنند و دغدغههایی زنانه دارند، اما نرگس آبیار فیلمساز متفاوتی است. آبیار بعد از اولین فیلمش، «اشیا از آنچه در آینه میبیند به شما نزدیکترند» به سمت سوژههایی با مضمون دفاع مقدس رفت. «شیار 143» و «نفس» هر دو فیلمهایی عظیم و بیگپروداکشن محسوب میشدند. فیلمهایی با لوکیشنهای متفاوت خارج از تهران و شرایط سخت. اما آبیار با ساخت «شبی که ماه کامل شد» یک برگ برنده رو کرد. او با این فیلم خودش را به رخ میکشد، نه در میان زنان فیلمساز که بین فیلمسازان سینمای ایران. حالا او میتواند دومین فیلمساز شناختهشده زن در جهان باشد که فیلمهایی عظیم و بیگپروداکشن میسازد و به خوبی از پس آن برمیآید. معروفترین فیلمساز زن که حالا میتواند رقیب آبیار باشد، کاترین بیگلو، کارگردان آمریکایی است که با ساخت فیلم «مهلکه یا قفسه درد» در میان مخاطبان عام شناخته شد و در هشتادودومین دوره جوایز اسکار بهعنوان نخستین زن در تاریخ آکادمی جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد.
بیگلو در فیلم «قفسه درد» مانند نرگس آبیار سراغ سوژهای متفاوت و ملتهب رفته بود، داستان چند سرباز آمریکایی به فرماندهی گروهبان اول، ویلیام جیمز (با بازی جرمی رنر) را روایت میکند که در خاک عراق مامور خنثیکردن بمبهای جادهای هستند که شورشیان عراق در معابر سطح شهر کار میگذارند. فیلم کاترین بیگلو هم مانند فیلم نرگس آبیار نفسها را در سینه حبس میکرد. نرگس آبیار در «شبی که ماه کامل شد» از زاویهای به سوژه پرداخته که درستترین زاویه بود. شاید سوژه زندگی برادر عبدالمالک ریگی (عبدالحمید) با فائزه دختر تهرانی بارها به ذهن فیلمسازان دیگر رسیده بود، اما نتوانسته بودند سراغش بروند. آبیار اما با نگاهی زنانه عشق میان عبدالحمید و فائزه را نشانه رفته بود و در لایههای دیگری به جنگهای مسلحانه و عملیاتهای جندالله پرداخته بود. «شبی که ماه کامل شد» یکی از جدیترین فیلمها در اختتامیه است و بیشک جوایز متعددی را از آن خود میکند. الناز شاکردوست و فرشته صدرعرفایی رقبای دریافت بهترین جوایز بازیگر نقش اول زن و بازیگر مکمل زن هستند و هوتن شکیبا شانس زیادی برای دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد دارد. از کارگردانی فیلم هم نمیشود چشمپوشی کرد و حتی مهمترین شانس برای دریافت بهترین فیلم جشنواره.