آیدین آغداشلو می‌گوید در اصل علی حاتمی شاعر بود. بنابراین واقعا فکر نمی‌کنم که در فیلمی از حاتمی به ‏دنبال امور واقعی بگردم. اما اگر این هدف را نداشته باشم خودم را به آن می‌سپارم و با توهم و غیرواقعیت ‏سیراب می‌شوم. به عبارتی هر چیزی که علی حاتمی در فیلم‌هایش ساخته بود همان چیزی نیست که بوده: «از ‏طرز صحبت آدم‌ها گرفته تا روابط انسانی، تا خود امیرکبیر و ناصر‌الدین شاه، تا هر کسی‎.» حاتمی نمونه موفق کسی است که به نوستالژی آن‌قدر بها می‌دهد که آن را به واقعیت ترجیح ‌دهد و می‌تواند ‏از آن چیزی بسازد که حداقل برای مدت کوتاهی پناهگاهی باشد. حتی در سریال «هزاردستان» تقریبا هیچ ‏واقعیت تاریخی محضی را نمی‌توانیم سراغ کنیم. پس نوستالژی محض است و وقتی اینها را ببینیم در ‏حقیقت پا در تله‌ای گذاشتیم که علی حاتمی جلوی ما پهن کرده است و معمولا هم در این تله می‌افتیم‎. (ایران آرت به نقل از ماهنامه فیلم)