دکتر سعید معدنی جامعهشناس
چند هفته قبل یادداشتی نوشتم ذیل عنوان «ما همه مجرم هستیم» که انعکاس فراوانی در میان اقشار گوناگون جامعه داشت. در آنجا گفتم که بنا به گفته کارشناسان، رفتارهای مجرمانه و جرمانگارانه در ایران حدود 2هزار مورد است و در سایر کشورها ۶۰تا ۹۰ مورد.
به عبارتی اکثریت و شاید همه مردم ایران مجرم بوده و کار مجرمانه انجام میدهند. مثال آوردم از داشتن دستگاه ماهواره تا استفاده از فیلترشکن و این برای یک جامعه خوب نیست که شهروندانش احساس مجرم بودن داشته باشند.
اخیراً نیز در فضای مجازی دو مورد امر مجرمانه یا جرمانگارانه مطرح شده که خیلی جالب است و بعید است که در سایر کشورها جرم باشد. یکی بحث امکان یا عدم امکان صدور گواهینامه موتورسیکلت برای زنان و دیگری کسانی که تتو کردهاند، نمیتوانند گواهینامه بگیرند! البته بعداً گفته شد تتوی مشهود.
از آنجا که انتظار میرود از میزان دایره جرم در جامعه کاسته شود، ولی شاهدیم که هر روز براین دفتر افزوده میشود و محدوده جرم گسترش مییابد. جرایم و محدودیتهایی که در هیچ کشوری وجود ندارد یا حداقل نگارنده کمتر کشوری میشناسد که در میان مردمانش این همه موارد مجرمانه و جرمانگارانه وجود داشته باشد. همین است که در جامعه ما زشتی جرم از بین رفته و از اعتبار قانون و قانونگذار و مجری قانون کاسته شده است.
کمی جامعه و جهان پیرامون را ببینیم و بیندیشیم و بعد تصمیم بگیریم.