137 سال پیش در چنین روزی، برابر 26 می 1883 میلادی، عبدالقادر الجزایری، فرمانده نیروهای مقاومت الجزایر بر ضد اشغالگران فرانسوی در 75 سالگی درگذشت. او که در زمره امرا و علمای عرب بود در برابر حمله قوای اشغالگر فرانسه قیام کرد و از سال 1832 تا 1847 میلادی کوشید تا آنان را از سرزمین مادری خود بیرون کند. پیروزیهای ابتدایی عبدالقادر باعث شد تا فرانسویها به امضای قرارداد صلح با او تن بدهند. اما در پی کارشکنی اشغالگران، عبدالقادر در 18 نوامبر 1839 میلادی دومین دور مبارزات آزادیخواهانه خود را با ۵۰ هزار سرباز سواره و پیاده آغاز کرد. مبارزات او بیش از 15 سال به طول انجامید که نتیجه آن تحلیل رفتن نیروهایش بود. وقتی سلطان مراکش و امیر تونس نیز از یاری او خودداری کردند، عبدالقادر شکست خورد و تسلیم شد. او در سال ۱۸۵۳ میلادی به دمشق تبعید و مقرر شد تا باقی عمر دیگر به الجزایر باز نگردد.
71 سال پیش در چنین روزی، برابر 6 خرداد 1328 خورشیدی،
میرزا محمدخان قزوینی، ادیب و پژوهشگر نامی در تهران درگذشت. علامه قزوینی از محضر درس بزرگانی چون آیتالله شیخ فضلالله نوری، میرزاحسن آشتیانی، شیخهادی نجمآبادی، سیداحمد ادیب پیشاوری، محمدمهدی قزوینی و ذكاءالملك فروغی بهرهها برده بود. او در سال 1283 خورشیدی به دعوت برادر خود میرزا احمدخان به انگلستان، فرانسه و آلمان رفت و با مستشرقانی چون «هانری ماسه»، «ادوارد براون» و «ولادیمیر مینورسكی» به همكاری پرداخت. محمد قزوینی در سال 1318 خورشیدی و در پی شعلهور شدن جنگ جهانی دوم در اروپا، بعد از 36 سال به ایران بازگشت. تمام اوقات او در ایران صرف مطالعه و تحقیق و تصحیح متون کهن شد که تصحیح دیوان حافظ یکی از یادگارهای این دوره است. علامه قزوینی در حرم شاهعبدالعظیم(ع)، کنار مزار ابوالفتوح رازی به خاک سپرده شد.