در ماه‌های اخیر هر چند روز یک‌بار خبری به رسانه‌ها می‌رسد که اگر واقعا تاثیرگذار باشد، مردم را بیشتر از قبل درباره حضور داشتن یا نداشتن در شبکه‌های اجتماعی مردد می‌کند. مثلا یکی یکی به چهره‌های مطرح کشور که در شبکه اجتماعی توییتر اعلام حضور می‌کنند اضافه می‌شود، به موازات این ماجرا خبر می‌رسد اصلا رفع فیلتر از توییتر در دستور کار مسئولان مختلف مخصوصا کمیته تعیین مصادیق مجرمانه نیست. کمی بعد، عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان روی آنتن تلویزیون خطاب به مردم می‌گوید حضور در این شبکه به شرط داشتن نیت پاک هیچ ایرادی ندارد و یک‌جورهایی ملت را دعوت به عضویت می‌کند. در تمام این‌مدت هم استفاده از فیلترشکن براساس قانون، جرم محسوب می‌شود. عجیب‌تر این‌که در همین مدت اعلام می‌شود که تعدادی از نماینده‌های مجلس طرحی را امضا کرده‌اند که هر کدام از بندهایش این ظرفیت را دارد که به مدت چند روز کاربران فضای مجازی را مشغول انتقاد کند. هر بار هم که بندی از آن داغ می‌شود، انگار یک طرح جدید در میان است، درحالی‌که همان یک طرح پشت همه این داستان‌ها قرار دارد؛ مثلا چند هفته پیش بخشی از این طرح که به لزوم پیش‌نصب اپلیکیشن‌های پیام‌رسان ایرانی روی تلفن‌های همراه بازار ایران می‌پرداخت، جنجال درست کرد. قبل از آن دادن مسئولیت مرزبانی فضای دیجیتال به نیروهای نظامی سر و صدا راه انداخته بود. حالا هم بخشی مورد توجه قرار گرفته که می‌گوید داشتن کانال‌های موثر در شبکه‌های اجتماعی بدون کسب مجوز حبس و جریمه در پی دارد. این بخش از طرح ساماندهی پیام‌رسان‌ها طوری در رسانه‌ها منعکس شده که انگار یک طرح جدید است، حتی بعضی از امضاکننده‌ها هم فکر می‌کنند با موضوع جدیدی روبه‌رو هستند؛ مثلا فاطمه ذوالقدر، عضو لیست امید و نماینده تهران در مجلس که نامش در کنار چهره‌های اصولگرای خانه ملت پای این طرح دیده می‌شود، در گفت‌وگو با «شهروند» اعلام می‌کند که مدتی در کشور نبوده و اصلا چنین طرحی را امضا نکرده است. او در جواب این‌که تعیین مجازات برای مدیریت کانال‌های بدون مجوز بخشی از طرح ساماندهی پیام‌رسان‌هاست، می‌گوید که از این موضوع خبر ندارد و باید بررسی کند، اما هیچ وقت طرحی را با چنین محتوایی امضا نکرده است.
پاسخ حمیده زرآبادی به منتقدانی که حضور او را کنار اصولگراهای دو آتشه به چالش کشیدند
تفاوت‌های طرح و قانون را بدانید!
حمیده زرآبادی، نماینده مردم قزوین و یکی دیگر از اعضای فراکسیون امید مجلس کسی بود که دیدن اسمش در کنار چهره‌هایی مثل پژمانفر و.... به‌عنوان امضاکننده‌های طرحی برای جریمه و حبس مدیران کانال‌های بدون مجوز، سر و صدای زیادی به راه انداخت. او در گفت‌وگو با «شهروند» درباره دلیل امضاکردن چنین طرحی توضیح می‌دهد.
امضای چنین طرحی با مواضع سابق شما و حتی گرایش سیاسی‌تان هم در تناقض است، چطور چنین تصمیمی گرفتید؟
اولا که موضوع جدید نیست. ماجرا طوری در شبکه‌های اجتماعی بازتاب پیدا کرده که انگار این موضوع یک طرح مستقل است و من طرحی را امضا کرده‌ام که به‌صورت ویژه خواهان زندانی‌کردن و جریمه مدیران کانال‌هاست، درحالی‌که این‌طور نیست. این همان طرحی است که برای ساماندهی پیام‌رسان‌ها ارایه شد و برای بررسی بیشتر به کمیسیون فرهنگی آمد.
اصلا همان طرح را چرا امضا کردید؛ طرحی که انتقادهای زیادی به آن شد؟
ما در این حوزه با خلأ جدی قانون مواجهیم. در مورد همین بحث جریمه و حبس که برای مدیران کانال‌ها در این طرح آمده با وجود این‌که من به بخش‌هایی از این ماده انتقاد دارم، اما همین حالا هم بدون قانون دارد اتفاق می‌افتد. منتقدها یک‌طوری رفتار می‌کنند که انگار تاکنون شاهد دستگیری کسی به دلیل فعالیت‌های مجازی نبوده‌اند. انگار نه انگار که مدیران کانال‌های اصلاح‌طلب بازداشت شدند و برای دفاع از خودشان نمی‌توانستند به هیچ قانونی استناد کنند. از آن طرف وقتی ما می‌گفتیم که عده‌ای از جناح مخالف دقیقا همین کار را انجام می‌دهند چرا کسی با آنها کاری ندارد، هیچ‌کس جوابگوی ما نبود؛ چون قانونی وجود ندارد. بالاخره باید یک قانونی باشد که همه از آن پیروی کنند؛ نه این‌که دستگاه‌های امنیتی و قضائی بدون التزام به قانون و صرفا به دلایل خاص تصمیم به برخورد با عده‌ای بگیرند و عده‌ای دیگر را آزاد بگذارند. البته من به این بند انتقادهایی دارم؛ یکی این‌که طبق این بند گفته شده است که کانال‌های موثر باید با مجوز فعالیت کنند و تعیین موثربودن کانال هم بر عهده آیین‌نامه‌های وزارت ارشاد گذاشته شده است در حالی که نباید چنین باشد. قانون باید شفاف و روشن باشد تا کسی نتواند آن را تفسیر به رأی کند و اگر بعدا وزارت ارشاد تصمیم گرفت که دامنه اجبار برای مجوزگرفتن را گسترش بدهد هر کاری دلش خواست بتواند انجام دهد.
شما با اصل لزوم داشتن مجوز برای فعالیت مجازی موافق هستید؛ این کار اصلا تاثیری دارد؟
باز هم می‌گویم همین الان هم بر این حوزه نظارت قضائی و امنیتی وجود دارد. بارها افراد مختلف بازداشت و زندانی شده‌اند و به هر حال دستگاه قضائی در این حوزه فعالیت دارد؛ ما می‌گوییم این فعالیت باید قانونمند باشد.
شما از لزوم وجود قانون حرف می‌زنید چرا یک قانون بهتر تصویب نمی‌کنید؟ قانونی که این‌قدر عجیب و غریب نباشد؟
این را بگویم که طرح با قانون فرق می‌کند. تبدیل‌شدن طرح به قانون یک فعالیت زمانبر است. ما انتقاداتی به این طرح داریم و اگر انتقادهای ما اعمال نشود، مجبور به امضای این طرح نیستیم.
چرا از اول خودتان به همراه سایر نماینده‌های همفکر طرحی ارایه نکردید که به خواست و نگاه رأی‌دهنده‌ها نزدیک‌تر باشد و طرح کسانی را امضا کردید که دیدن اسم شما در کنار آنها باعث تعجب شود.
از نظر من فرقی نمی‌کند چه جناحی طرح را ارایه بدهد. این نگاه یک نگاه سیاسی به طرح‌ها و لوایح است. تعدادی از نماینده‌ها طرحی را تدوین کردند و ما نیاز به موازی‌کاری ندیدیم، آن را امضا کردیم تا بتوانیم روی آن کار کنیم. این طرح تا تبدیل‌شدن به قانون فاصله زیادی دارد؛ اما چنان در فضای مجازی انعکاس پیدا کرده است که انگار قانون و لازم‌الاجرا است تا جایی که بعضی‌ها امضایشان را تکذیب می‌کنند.