سحاب شکیبا| حداقل تا زمان نوشتن این یادداشت معلوم نیست این ویدیو که دربارهاش حرف میزنیم مال کجاست، چه کسانی و با چه هدفی آن را تهیه کردهاند، چطور به فضای مجازی راه پیدا کرده، ماجرا واقعی است یا یک شوخی بیمزه و افسردهکننده است و هزاران سوال بیپاسخ و مبهم دیگر. حتی بعید نیست چند روز دیگر معلوم شود ماجرا وارونه بوده و یکی دیگر باید از دست آن دیگریها شاکی باشد(!) و هزار ماجرای پیچیده و عجیب دنبالهدار. اصلا بیایید تصور کنیم همه آنچه در این ۶۶ ثانیه میبینیم -که یکی ناجوانمردانه در گوش ۹ افغانستانی ایستاده کنار دیوار میزند، تحقیرشان میکند و برای پایانبندی فریاد بشین و پاشو سرمیدهد- یک نمایش است، یک شوخی است؛ بعد از خاموش کردن دوربین خندیدهاند و روی هم را بوسیدهاند و از هم عذر خواستهاند و رفتهاند پی کارشان. تصور محال که محال نیست! ولی فقط همین جملهای که یک کاربر افغانستانی زیر آن ویدیو نوشته، برای ما بس است: «درود بر همسایه؛ چه خوب پذیرایی میکنید نه!؟ حرفی نیست، فقط آرزو میکنم هیچ زندهنفسی مورد آزار و اذیت قرار نگیرد...» گاهی برخی جملهها با همه خلاصگیشان آوار میشوند سر آدم و فقط شرم و خجالت است
که میماند.
[روتیتر اشتباه نیست، اینجا هم اشتباه ننوشتهام:] ۹ هموطن افغانستانی مظلوم، همه شمایی که از دیدن این ویدیو خشمتان گرفته، به اندازه مظلومیت نمایش داده شده شما، شرمساریم. برای همه تحقیرهای ناخواسته و همه توهینهای ناروا خجالتزدهایم. کاش حق همسایگی و مهربانی بیش از اینها بود؛ شما حق هموطنی گردن ما دارید...ما را ببخشید.