با حاجی دلیگانی نماینده‌ای که 7‌ سال است شب‌ها در مجلس می‌خوابد
 
انجمن شب زنده‌داران بهارستان
 

 

به‌ناز مقدسی| دو ‌سال پیش بود که شایعه عجیبی از محل اقامت نمایندگان مجلس دهم منتشر شد؛ خبری که از اقامت نمایندگان در هتل‌های پنج‌ستاره حکایت می‌کرد. همان زمان مهدی کیایی، مدیر فرهنگی و روابط‌عمومی مجلس با تکذیب این خبر گفت: «هیچ یک از نمایندگان مجلس در این هتل‌ها اقامت نداشته‌اند و با هماهنگی آموزش‌وپرورش اغلب نمایندگان در مهمانسرای فرهنگیان و خانه معلم اسکان داده شدند و برای برخی دیگر هم هتل‌های متوسط و معمولی که عمدتا در نقاط مرکزی شهر قرار دارد در نظر گرفته شد.» با همه این حرف‌ها «حسینعلی حاجی دلیگانی» عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس هفت‌ سال تمام است که به جای رفتن به اقامتگاه‌های نمایندگان، در دفتر کارش زندگی می‌کند. روزها به طبقات پایین و صحن علنی مجلس می‌رود و شب‌ها فرشی در قسمتی از دفتر کارش پهن و روی آن استراحت می‌کند. او می‌گوید نخواسته است به بیت‌المال هزینه‌ای تحمیل کند و برای همین است که ترجیح داده ساختمان بهارستان هم محل کارش باشد و هم خانه‌ای برای زندگی. حاجی دلیگانی روایت تازه‌ای از شب‌های بهارستان و زندگی‌اش در این ساختمان بزرگ و تاثیرگذار پایتخت دارد که هیچ‌وقت از این زاویه به آن نگاه نکرده بودیم.

 آقای حاجی دلیگانی، می‌گویند شما در دفتر کارتان در مجلس می‌خوابید. این خبر درست است؟ یعنی 7‌ سال است که در ساختمان بهارستان زندگی می‌کنید؟
بله، من در این هفت‌سالی که نماینده هستم همه شب‌هایی که در تهران هستم به‌جز یک شب که جایی دعوت بودم، مابقی‌اش را در دفتر کار خودم بیتوته کرده‌ام.
 مجلس شورای اسلامی برای اقامت نمایندگان هتل‌ها و مهمانسراهایی را در اختیارشان قرار می‌دهد. چرا شما به آن‌جا نرفتید؟
نمی‌خواستم هزینه‌ای به بیت‌المال تحمیل کنم.
 وقتی به تهران آمدید، خودتان خانه‌ای نگرفتید؟
خانواده من اصفهان هستند، ضمن این‌که زندگی در دفتر کارم باعث می‌شود در وقت صرفه‌جویی کنم. این‌که در شلوغی تهران مدام در حال رفت‌وآمد بین محل کار و سکونت باشی زمان‌بر است و برای همین خانه نگرفتم.
 واژه‌های خانه و خودرو در خیلی مواقع با هم به کار می‌روند. از خودرو استفاده می‌کنید؟
به‌جز مواردی که بخواهم برای کار به وزارتخانه‌ها بروم از خودرو استفاده نمی‌کنم.
 یعنی در تهران خودرو ندارید؟
نه، مجلس یک دستگاه خودرو می‌دهد و بعد پایان دوره می‌توانی با مبلغی آن را واگذار کنی، اما من در این دو دوره خودرو نگرفتم.
 در اصفهان خودرو دارید؟
بله، یک ال‌نود مشکی‌رنگ دارم که ‌سال90 قبل از این‌که به انتخابات مجلس ورود پیدا کنم، خریدم. وقتی هم به اصفهان می‌روم کارهای مربوط به امور نمایندگی و سرزدن به شهرهای مختلف را با خودرو شخصی خودم انجام می‌دهم.
 این‌که شما شب‌ها در ساختمان مجلس می‌خوابید، نمی‌گویند استفاده شخصی از اموال عمومی است؟
اتفاقا من از همان ابتدا این سوال را پرسیدم که شرعا اشکالی ندارد ما در محل کارمان استراحت کنیم؟ گفتند نه، اشکالی ندارد.
 نمایندگان دیگری هم هستند که مثل شما در ساختمان بهارستان بخوابند؟
بله، البته در دوره نهم بیشتر بودیم، یعنی حدود 10 نماینده مجلس شب‌ها در دفتر کارشان می‌خوابیدند، اما در این دوره آقای ابوترابی و قاضی‌پور هم هستند که مثل من در ساختمان مجلس زندگی می‌کنند.
 پس به نوعی همسایه هم دارید. در ساعت‌های غیر اداری با هم ارتباط دارید؟ مثلا شب‌ها وقت‌تان را با هم بگذرانید و به اتاق یکدیگر بروید؟
بعضی وقت‌ها به اتاق یکدیگر سر می‌زنیم؛ مثلا وقت‌هایی که من طرح یا لایحه‌ای را مطالعه می‌کنم و سوالی برایم پیش می‌آید به اتاق‌شان می‌روم و سوالم را از آنها می‌پرسم یا برعکس آنها به دفتر من می‌آیند.
 محل استراحت‌تان خیلی کوچک است و درواقع فقط جایی است برای خوابیدن. برای غذا چه‌کار می‌کنید؟ وسایل پخت‌وپز وآشپزی دارید؟
ما ناهار را در مجلس صرف می‌کنیم و معمولا مقداری نان برمی‌دارم و شب‌ها با ماست و پنیر و خرما می‌خورم.
 این‌که در یک ساختمان هم کار می‌کنید و هم زندگی، سخت نیست؟ اصلا تفریحی دارید؟
وقتی برای تفریح ندارم، این‌قدر کار هست که شب‌ها ترجیح می‌دهم باز هم در دفتر کارم بمانم و به آنها رسیدگی کنم. برای همین متاسفانه هیچ تفریحی ندارم.
 تلویزیون نگاه نمی‌کنید؟
 اتاقی که در آن هستم، تلویزیون ندارد و حتی اخبار را هم نمی‌رسم نگاه کنم.
 خبرها را از کجا دنبال می‌کنید؟
همین پیامک‌هایی که از سایت‌ها و کانال‌های مختلف در فضای مجازی می‌آیند و از این طریق در جریان امور کشور هستم.
 چه ساعتی می‌خوابید و بیدار می‌شوید؟
حدود ساعت 12 شب می‌خوابم و قبل از نماز صبح بیدار می‌شوم.
 مجلس شورای اسلامی290 نماینده دارد که بیشتر‌شان بعد از اتمام ساعت کاری از ساختمان بهارستان و دفترهای‌شان خارج می‌شوند. اما شما می‌گویید که بعد ازآن باز هم کار هست و حتی زمانی برای تفریح ندارید. دقیقا چه کاری انجام می‌دهید که این‌قدر زمان‌بر است و شبانه‌روزتان را به آن اختصاص داده‌اید؟
من یک جدول دارم که برنامه روزانه و شبانه‌ام در دفتر تهران است. معمولا روزهایی که فردایش جلسه علنی است 2ساعت از وقتم را اختصاص می‌دهم به مطالعه درباره دستور کاری که قرار است در مجلس مطرح شود. از طرف دیگر معمولا زمانی را هم به اموراتی که جنبه عمومی دارد و باید با حوزه مکاتبه کنم اختصاص می‌دهم. ضمن این‌که نامه‌ها وپیامک‌های مردم هم به دستم می‌رسد و بخش عمده‌ای از وقتم هم صرف پاسخ دادن به
آنها می‌شود.
 این موضوع اضافه کار برای شما به حساب نمی‌آید؟ مثلا آخر ماه حقوق بیشتری بگیرید؟
نه، نماینده اضافه کار ندارد و چیزی به حقوقم اضافه نمی‌شود.
 حقوق ماهیانه‌تان چقدر است؟
7‌میلیون و 200 هزارتومان.

تا زمانی که زنده‌ام در این اتاق می‌مانم

  در جریان حادثه تروریستی مجلس، دفتر کار شما یکی از اتاق‌هایی بود که مورد حمله تروریست‌ها قرار گرفت و حتی 2 نفر از اعضای دفترتان به شهادت رسیدند. آن شب هم در مجلس خوابیدید؟
شبی که این اتفاق افتاد چهارشنبه بود و من معمولا آخر هفته‌ها به اصفهان می‌روم. برای همین آن شب هم رفتم، اما روز یکشنبه مجددا به اتاق خودم برگشتم. البته روز اول اتاقم پر بود از پوکه‌های فشنگ و کاغذها و پرونده‌ها که پراکنده شده بودند ولی مرتبشان کردم و شب هم همان جا ماندم.
  آن موقع از دفتر کارتان تصاویری منتشر شد که در آن روی دیوارها پر بود از جای گلوله و سوراخ سوراخ شده بودند. اتاق‌تان را بازسازی کردند؟
نه بازسازی آنچنانی نبود. دیوار را نقاشی نکردند فقط درِ آن آسیب‌دیده بود که تعمیرش کردند و سوراخ‌های روی دیوار که رد گلوله روی آن بود، بازسازی شد.
  شب‌های سوت و کور ساختمان بزرگ بهارستان با آن همه طبقه، اتاق، سالن و حادثه‌ای که به خود دیده برای‌تان ترسناک نبود؟
هیچ ترسی نداشتم و ندارم. اتفاقا خیلی از دوستان می‌گفتند حالا دیگر برو و یک جای دیگر زندگی کن، اما من قبول نکردم. گفتم در اتاق من 2 نفر از کسانی که خیلی به آنها علاقه داشتم، به دست تروریست‌ها به شهادت رسیدند و تا زمانی که نماینده مجلس باشم در همین اتاق می‌مانم.

جواب سلام مردم را می‌دهم
 گفتید مردم به شما پیامک می‌دهند و خودتان به آنها جواب می‌دهید. معمولا روزانه چند پیامک از طرف مردم دارید؟
حدود 100 تا 120 پیامک است که مضمون همه آنها مشکلاتی است که مردم دارند.
 شما هم با پیامک جواب مردم را می‌دهید؟
معمولا اگر موردی است که باید به مدیران یا مسئولان منعکس کنم، پیامک را کپی می‌کنم و با ذکر نام و شماره تلفن فردی که به من پیامک داده آن را برای مسئولان می‌فرستم.
 مدیران و مسئولان پاسخگوی این نوع پیامک‌های شما هستند؟
بله، بخشی از آنها پاسخگو هستند. حتی گاهی خود وزیر یا مدیران به شماره‌ای که ذیل پیامک فرستاده‌ام، تماس گرفته‌اند.
 مضمون مشترک پیامک‌های مردم چیست؟
الان بیشتر مشکلات اشتغال و معیشتی است.
 همه پیامک‌های‌تان را همان روز جواب می‌دهید؟
راستش گاهی وقت نمی‌کنم و یک سری از آنها در گوشی‌ام می‌مانند، اما در اولین فرصت همه را باز می‌کنم و جواب می‌دهم.
 تعدادی از همکاران شما در طول دورانی که نماینده مجلس هستند، جواب تلفن نمی‌دهند. یعنی معمولا شماره‌های ناشناس را رد می‌کنند. شما جواب تلفن‌های ناشناس را هم می‌دهید؟
من حتی اگر شماره‌ای را نشناسم، اما با تلفنم تماس گرفته باشد و نتوانسته باشم آن لحظه جواب بدهم بعد حتما با آن تماس می‌گیرم. خیلی‌ها به من می‌گویند تو در راهرو و آسانسور و خودرو مدام گوشی تلفن در دستت است، خسته نمی‌شوی؟ اما راستش همین تلفن‌ها و اعتماد مردم به ما، آدم را سرحال می‌آورد.
 فکر می‌کنید این پاسخگویی چقدر فایده دارد؟ اصلا چقدر می‌توانید با یک تلفن گره مشکلات مردم را باز کنید؟
بالاخره تلاش می‌کنم حداقل جواب سلام‌شان را بدهم، اگر هم بتوانم هم کمک می‌کنم مشکل‌شان حل شود.


 
http://shahrvand-newspaper.ir/News/Main/156345/انجمن-شب-زنده‌داران بهارستان