مهدی تاج یک نفر نیست، یک فرهنگ است
 

 

رسول بهروش روزنامه‌نگار

در فصل گذشته فوتبال ایران تقریبا هیچ مسابقه بزرگی بدون تلفات برگزار نشد. انگار که پای ‏جنگ‌های داخلی وسط باشد، بعد از هر جدال مهم ابتدا تعداد تلفات اعلام می‌شد و بعد نوبت به نتیجه ‏بازی می‌رسید. همین حالا یک هوادار بی‌گناه پرسپولیس که در اصفهان با تیغ موکت‌بری چشمش را ‏نابود کرده‌اند، روی تخت بیمارستان منتظر است دکترها جواب بدهند که آیا شانس دیگری برای تماشای ‏دختر سه ساله‌اش خواهد داشت یا نه. در چنین اوضاع و احوالی اما رئیس فدراسیون فوتبال نشست ‏خبری برگزار کرده و عملکرد مجموعه مدیریتی‌اش را «فوق‌العاده مثبت» خوانده است. آن‌چه روز یکشنبه در ‏شمایل مهدی تاج دیدیم، شاید نمادی از وضع سایر بخش‌های کشور بود؛ مدیرانی که به جای شرم از ناتوانی و ‏بدهکاری، ژست طلبکاری می‌گیرند و بر سر زمین و زمان منت دارند. مهدی تاج یک نفر نیست، یک ‏فرهنگ است.
بین همه حرف‌های آقای رئیس، اما جمله‌ای وجود دارد که بیشتر از بقیه آدم را می‌سوزاند؛ آن‌جا که او ‏می‌گوید: «عملکرد فدراسیون فوتبال از خیلی از نهادهای دولتی بهتر است. سندش هم این‌که تیم‌ملی در ‏رتبه نخست رنکینگ آسیایی قرار دارد.» آدم متحیر می‌ماند که در قبال چنین استدلالی، ‏چه باید بکند.

صد البته که حداقل امروز هیچ‌کس در سراسر کشور قادر نیست از عملکرد کلی بسیاری ‏از مدیران دفاع کند و مطلب حاضر ‌هم‌چنین قصدی ندارد، اما این‌که تاج بخواهد از نمد رنکینگ ‏فیفا برای خودش کلاه ببافد، داستان دیگری است. این همان رنکینگی است که هر وقت دوست داشته ‏باشیم پزش را می‌دهیم و هر وقت لازمش نداشته باشیم، انگ طفیلی و بیهوده به آن می‌چسبانیم. به هر ‏حال ما تیم نخست آسیا هستیم، اما به شکلی عجیب در جام ملت‌ها از تیمی سه گل خوردیم و اوت شدیم که ‏خودش در فینال سه‌تایی شد‎!
اینها اما مهم نیست. نکته کلیدی‌تر به مقایسه ناصواب و غیرمنطقی تاج مربوط می‌شود. فوتبال با همه ‏علم‌پذیری و تخصص‌محوری‌اش، به‌هرحال پدیده‌ای است که استعداد فردی در آن نقش کلیدی ایفا ‏می‌کند؛ به علاوه گاهی می‌توان با استخدام یک سرمربی بزرگ و کارآمد، بسیاری از ضعف‌ها را ‏پوشش داد. در 8‌سال گذشته کارلوس کی‌روش دقیقا چنین نقشی برای تیم‌ملی ایران ایفا کرد. او با یک ‏دیکتاتوری توأم با توانایی، فضای رشد را برای تیم‌ملی به وجود آورد و این رشد مطلقا ربطی به ‏دارایی‌های زیرساختی و توانایی‌های مدیریتی فوتبال کشور نداشت. از قضا در تمام آن سال‌ها، آقای تاج ‏و همکارانش پشت مربی پرتغالی مخفی شده بودند، اما حالا دستاورد او را به نام خودشان ثبت می‌کنند. ‏داستان مثل این است که مدیران ورزش هم به‌عنوان بخشی از دولت، پز فینالیست شدن پرسپولیس در ‏لیگ قهرمانان آسیا را بدهند و بگویند تیمی که مالکیتش در اختیار ما است و تازه یک ریال هم برای آن ‏هزینه نمی‌کنیم، به چنین جایگاهی رسید. با وجود این همه می‌دانند که بخش بزرگی از آن موفقیت ‏مرهون برانکو بود و ربطی به مدیران و حتی مدیریت باشگاه نداشت. جناب تاج هم بهتر است به جای ‏بازی با کلمات، همه جان و جوهر خود و گروهش را جمع کند، بلکه بالاخره توانست یک بازی بزرگ ‏را به شکلی آبرومندانه برگزار کند؛ بدون پدرانی که کور می‌شوند و مردمی که زیر تازیانه آفتاب ‏ساعت‌ها معطل می‌مانند.  ‏

 


 
http://shahrvand-newspaper.ir/News/Main/164300/مهدی-تاج-یک-نفر-نیست،-یک-فرهنگ-است