روزنامه شهروند کد خبر: 158857 تاریخ خبر: ۱۳۹۸ شنبه ۲۴ فروردين ماريا خلودتسوا، مدرس مددکاری اجتماعی از کشور روسیه در گفت‌وگو با «شهروند» از نحوه برخورد با آسیب‌دیدگان حوادث می‌گوید ‏ حفظ آرامش فردی، مهمترین نکته در برخورد با آسیب‌دیدگان همان طور که مطلع هستید، کشور ایران در این ایام درگیر سیل است و در این میان، سه استان دچار بیشترین آسیب ها شده اند که به طور ویژه تأکید ما بر خوزستان است. در این استان، 102 هزار نفر از مردم خانه های خود را تخلیه کرده اند و در مکان های اسکان اضطراری زندگی می کنند. این افراد نمی دانند که در آینده چه اتفاقاتی برای آنها خواهد افتاد و شاید مجبور باشند برای ماه ها از خانه های خود دور باشند و در اردوگاه زندگی کنند. در چنین شرایطی با این افراد باید چگونه برخورد کرد و حمایت های اجتماعی و روانی از این افراد باید چگونه باشد؟ در چنین شرایطی می توانیم افراد را به چند گروه تقسیم کنیم. می توانیم از گروه بچه ها شروع کنیم. برای این دسته باید برنامه ای روتین را در نظر بگیریم. در این برنامه ها که به صورت روزانه برای بچه ها اجرا می شود، می توانیم فعالیت های مختلفی را برای آنها داشته باشیم. این فعالیت ها می تواند شامل بازی درمانی، هنردرمانی و فعالیت های فیزیکی باشد. چنانچه این وضع برای طولانی مدت ادامه پیدا کند، از داوطلبان باید خواسته شود تا برای کودکان کلاس های درس نیز برگزار کنند. همچنین باید مکان های خاصی را برای افرادی که دارای مشکلات سلامتی هستند، مانند سالمندان، معلولان و افرادی که دارای ناراحتی های روانی اند، در نظر بگیریم. همچنین می توانیم افراد را به گروه های بزرگ تقسیم کنیم و تعدادی را به شکل داوطلب از این گروه ها جدا و مسئول برقراری نظم گروه کنیم. در مرحله بعد باید اقداماتی را برای ایجاد شرایط بهتر برای مردم آسیب دیده و ساکن در اردوگاه ها انجام دهیم. به این معنا که بتوانیم نیازهای اولیه آنها مانند آب آشامیدنی و غذای گرم و نیازهای اولیه پزشکی و دارویی را فراهم کنیم. افرادی که در گروه ها داوطلب می شوند، مسئول کارهای گروه خود هستند و باید افرادی را که ترسیده اند و این ترس را به دیگران منتقل می کنند، افرادی که رفتار تهاجمی یا مشکلات روانشناختی دارند را مشخص کنند. این افراد داوطلب که مسئول هر گروه هستند، حتی می توانند نیروهای کمک رسان را نیز تغییر دهند. هدف این است که افرادی با مردم آسیب دیده در ارتباط باشند که خود در وهله اول دارای آرامش فکری و روانی کامل باشند. از آنجایی که مردمی که بر اثر سیل خانه و زندگی خود را از دست داده اند، ممکن است مجبور باشند برای چند ماه در مکان های اسکان اضطراری زندگی کنند تا از شرایط بحرانی خارج شوند، توصیه شما برای تیم های حمایتگر چیست؟ آیا این تیم ها باید تا زمان پایان یافتن بحران در کنار مردم آسیب دیده باشند؟ پیشنهاد من این است که این تیم ها به صورت نوبتی و شیفتی کار کنند. حتی می توانیم تیم های حمایتی پزشکی نیز به این مکان ها بفرستیم، زیرا افراد سالخورده و ضعیف ممکن است در مقابل بیماری ها حساس باشند و حتی احتمال شیوع بیماری های فراگیر مانند وبا نیز وجود دارد. بنابراین نیاز است تیم های پزشکی، پیراپزشکی و به طورکلی کادر پزشکی در چنین مکان هایی حضور داشته باشند. همچنین تیم های مددکار و روانشناس تا پایان بحران باید به صورت شیفتی در کنار مردم آسیب دیده بمانند، زیرا افرادی که در شرایط سخت قرار دارند ممکن است هر لحظه عکس العمل های پیش بینی نشده ای داشته باشند، بنابراین نیاز به کمک دارند.