روزنامه شهروند کد خبر: 187464 تاریخ خبر: ۱۳۹۹ پنج شنبه ۲۶ تير بوناچیچ، اسکوچیچ و چیریچ تنها چشم آبی‌های باقی‌مانده در ورزش ایران پروژه اخراج محترمانه مربیان خارجی به سرانجام رسید [شهروند] تا چند سال قبل که به فهرست مربیان خارجی حاضر در ورزش ایران نگاهی می انداختیم، شاید به راحتی نمی توانستیم تعداد و نام آنها را به خاطر بسپاریم. از فوتبال بگیر که نه تنها در تیم ملی بزرگسالان و تیم امید، بلکه در تیم های باشگاهی مربیان خارجی زیادی را رویت می کردیم تا رشته هایی مثل والیبال، بسکتبال، هندبال، تیراندازی، ووشو، تیروکمان و... که همگی با روی کار آوردن مربی خارجی می خواستند با علم روز دنیا پیش بروند و سرعت پیشرفت خود را افزایش دهند. اما به نظر می رسد قیمت بالای ارز و از سوی دیگر تحریم هایی که باعث ایجاد مشکل در انتقال پول بین ایران و کشورهای دیگر شده، حضور مربیان خارجی در ایران را به حداقل رسانده است؛ تا جایی که به طور ثابت و رسمی در حال حاضر فقط سه مربی خارجی آن هم از نوع درجه سه در ورزش ایران حضور دارند. کوچ مربیان خارجی از فوتبال ایران با اینکه بعد از ناموفق بودن انتقال امیر قلعه نویی از سپاهان به نیمکت تیم ملی، فدراسیون به دنبال دراگان اسکوچیچ رفت و باز هم به روند سال های اخیر خود در انتخاب سرمربی خارجی برای تیم ملی بزرگسالان ادامه داد، اما در همان فدراسیون فوتبال دیگر خبری از انتخاب مربی خارجی برای تیم های دیگر همچون فوتسال، فوتبال ساحلی و تیم های فوتبال نوجوانان، جوانان و امید چه در بخش مردان و چه زنان نیست. در بخش باشگاهی هم که در سال های اخیر تیم های لیگ برتری کمتر سراغ خارجی ها می روند. استقلال و پرسپولیس هم بعد از مشکلاتی که در پرداخت دستمزد استراماچونی و کالدرون داشتند، تصمیم به ادامه مسیر خود با مربیان ایرانی گرفتند. به جز دراگان اسکوچیچ که هم اکنون به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال بزرگسالان فعالیت می کند، تنها سرمربی خارجی در فوتبال ایران لوکا بوناچیچ است که اخیرا به عنوان سرمربی ذوب آهن کار خود را آغاز کرده است. تیم هایی نظیر ذوب آهن و شاهین هم در جریان فعل و انفعالاتی که کرونا رقم زد، سرمربی خارجی خود را از دست دادند. واترپلو، صاحب تنها سرمربی خارجی غیرفوتبالی شاید عجیب باشد، اما رشته واترپلو تنها تیمی است که درحال حاضر از سرمربی خارجی بهره می برد. الکساندر چیریچ، بازیکن سابق تیم ملی صربستان که پنج سال قبل هدایت تیم ملی واترپلوی ایران را برعهده گرفت، با اینکه سابقه چندانی در بحث مربیگری نداشت، اما توانست به کار خود در ایران ادامه دهد. چیریچ با وجود بالا رفتن قیمت ارز از سوی فدراسیون شنا حفظ شده است و اگر فوتبال را کنار بگذاریم، او تنها سرمربی خارجی حال حاضر در تیم های ملی غیرفوتبالی به شمار می رود. چیریچ البته با توجه به کسب مدال برنز بازی های آسیایی 2018 جاکارتا با تیم ملی ایران برای اولین بار کارنامه خوبی از خودش رقم زده و به همین علت در ایران حفظ شده است. باید به این نکته هم اشاره کرد که در برخی از رشته های انفرادی مثل دوومیدانی مربیان خارجی به صورت مقطعی با برخی از ورزشکاران کارمی کنند، اما نمی توان آنان را سرمربی تیم ملی دانست. والیبال، هندبال و... مربی خارجی نیاز ندارند؟ بدون شک رشته های دیگری هم هستند که تیم ملی آنها نیاز به استخدام یک مربی خارجی سطح بالا دارد، اما در سال های اخیر بالا رفتن قیمت ارز و توصیه وزارت ورزش به فدراسیون ها باعث شده تا خیلی از مدیران قید روی کار آوردن مربی خارجی را بزنند. حتی تیم ملی والیبال که حدود یک دهه توسط مربیان خارجی هدایت می شد و نتایج خوبی هم گرفت، احتمالا به زودی صاحب سرمربی ایرانی خواهد شد. داورزنی، رئیس این فدراسیون در صحبت های خود تأکید کرده است که احتمالا از مربیان خارجی در سمت مشاور فنی استفاده خواهند کرد و تیم ملی سرمربی ایرانی خواهد داشت. هندبال که در غیاب مربیان خارجی شدیدا پسرفت کرده است، نیاز به یک مربی سطح بالا دارد. حتی در بسکتبال هم برخی می گویند با وجود صعود به المپیک با هدایت مهران شاهین طبع نیاز است که برای حضور در توکیو یک مربی سطح بالای خارجی استخدام شود. حتی در بخش پارالمپیکی ها مدتی است گفته می شود کمیته پارالمپیک به دنبال استخدام مربی خارجی برای زهرا نعمتی و ساره جوانمردی، دو نفر از قهرمانان تیروکمان و تیراندازی است، اما موفق به این کار نشده است. بدون شک در خیلی از رشته ها این نیاز وجود داشته و دارد، اما قیمت ارز و دردسرهایی که به واسطه مربی خارجی برای یک فدراسیون رخ می دهد، مدیران را به سمت ادامه دادن مسیر با مربیان داخلی می کشاند. بعید است وزارت ورزش هم دستور قطعی برای استخدام نکردن مربیان خارجی داده باشد، چون قطعا رشته هایی مثل والیبال و هندبال برای مدیران ورزش ایران از واترپلو درجه اهمیت بالاتری دارند؛ پس وقتی واترپلو می تواند سرمربی خارجی داشته باشد، قطعا دیگر رشته ها هم این مجوز را خواهند داشت. ایرانیزه شدن به سود یا ضرر ورزش؟ حالا سوال اینجاست که استفاده از مربیان داخلی در بیش از 90 درصد رشته ها به سود ورزش ایران خواهد بود یا ورزشکاران به مرور زمان از این اتفاق ضرر می کنند. بدون شک از نظر فنی استفاده از مربیان سطح بالای خارجی در خیلی از رشته ها جزو نیازهای ورزش ایران برای پیشرفت بیشتر است؛ اگرچه در برخی از رشته ها مثل وزنه برداری، کشتی، ووشو، کاراته و تکواندو مربیان ایرانی خودشان صاحب سبک هستند. با اینکه این نیاز بارها از سوی ورزشکاران، کارشناسان و حتی مدیران در برخی از رشته ها اعلام شده است، اما چند بحث غیرفنی باعث می شود اکثر فدراسیون ها قید استخدام مربی خارجی را بزنند. حتی ارزان ترین مربیان خارجی هم که به کار ورزش ایران بیایند، با قیمت فعلی ارز چند برابر مربیان ایرانی دستمزد دریافت می کنند. از سوی دیگر همین دستمزد هم در صورت تأمین از سوی فدراسیون باز هم برای انتقالش به حساب مربی خارجی دردسرهای زیادی را به وجود می آورد. در مجموع شرایط فعلی قدرت انتخاب را تا حدود زیادی از فدراسیون ها گرفته است و مدیران ترجیح می دهند به جای به دردسر انداختن خود برای تأمین دستمزد دلاری مربیان خارجی، بودجه فدراسیون خود را صرف اقدامات دیگری کنند.