بررسی عملکرد هر یک از قوا ازجمله قوه قضائیه در قالب اکثریتی تابع همراهی و هم‌گامی و سنجش عملکرد دو قوه دیگر است. درواقع بخش قابل‌توجهی از عملکرد قوه‌قضائیه به همراهی سه قوه با هم برمی‌گردد. بنابراین نمی‌توان به‌صورت مطلق هر یک از قوا را کامل و مستقل ارزیابی کرد. اما در بخش دیگر که قوه‌قضائیه استقلال دارد، خودش می‌تواند در نتیجه عملکردش در پایان یک دوره موثر باشد. در هر صورت قوه‌قضائیه تلاش‌هایی را در جهت بهتر انجام‌شدن امور کرده است، ولی چند نکته اگر در قوه‌قضائیه جدی‌تر و مناسب‌تر پیگیری می‌شد، می‌توانست آثار بهتری را به دنبال داشته باشد. نخستین نکته بحث بسیار مهم و مبنایی است که آن بحث علمی‌شدن احکام دادگستری است. درواقع دادگستری در رسیدگی‌ها و صدور احکام در مراحل مختلف اعم از بدوی یا تجدیدنظر یا دیوان کشور یا مراحل استثنایی باید سعی کند هر آنچه می‌تواند احکام از لحاظ استنادات قانونی و قوت استدلالی و همگاهی با نظام حقوقی ایران و جهان جلوتر رود. در این امر قوه‌قضائیه می‌توانست موفق‌تر از این عمل کند. نکته دوم بحث طولانی‌بودن احقاق حق در دادگستری ایران است. در دادگستری ایران به دلایل مختلفی جریان طولانی دادرسی منجر به این می‌شود کسانی که ادعاهای کوچک دارند و عملا برای‌شان فرقی نمی‌کند، به دادگستری مراجعه کنند. دلیل آن این است که زمان برای رسیدگی‌ها بسیاری طولانی است و عوامل دیگر نیز آن‌قدر دست‌به‌دست هم می‌دهد که نتیجه کار از لحاظ زمانی که خواهان باید صرف بکند، جبران‌پذیر نیست. دادگستری باید به سمتی برود که بتواند حداقل اطاله دادرسی را در بخشی از دعاوی کوتاه‌تر کند. البته که موضوع بحث، دعاوی‌ای است که رسیدگی آن در صلاحیت دادگاه‌ها و دادگستری است. بحث سومی که می‌توان به آن اشاره کرد، بحث مقابله قوه‌قضائیه با فساد است. قوه‌قضائیه باید با قوی‌ترین و دقیق‌ترین شیوه‌ها با فساد در خود قوه‌قضائیه برخورد و هرچه که می‌تواند این بدنه را سالم‌تر کند.