همان‌طور که تاریخ نشان داده، آتش‌سوزی‌های جنگلی می‌توانند برای پوشش گیاهی بخصوصی از زمین مفید باشند؛ رشد متراکم بوته‌ها و درختان کوچک را متوقف می‌کنند و باعث تولید بذر در بعضی از گیاهان مانند درخت کاج می‌شوند. متاسفانه، خاموش‌کردن آتش‌سوزی‌های کم‌شدت جنگلی که خودبه‌خود شعله‌ور می‌شوند، به گسترش وقوع آتش‌سوزی‌های وسیع جنگلی دامن زده است.
همان‌گونه که استیون پاین، تاریخ‌شناس می‌گوید در نیمه نخست قرن بیستم، اداره جنگلداری آمریکا دچار پدیده‌ای به نام پایروفوبیا یا ترس بیش از حد از حریق شده بود. پایروفوبیا همان علاقه شدید به اطفای هرگونه آتش‌سوزی جنگلی (حتی آتش‌سوزی‌های خوب) است. پیشرفت علم جنگلداری در اروپا، با وجود تفاوت‌های بسیار میان اکوسیستم جنگلی اروپا و آمریکا باعث شد جنگلداران آمریکایی انسان را دلیل افزایش آتش‌سوزی‌های جنگلی برشمارند.
در بعضی مناطق، از لحاظ زیست‌شناختی برای برقراری ارتباط با حریق، تنها راه مطمئن راه‌اندازی آتش‌سوزی‌های عمدی یا «مدیریت‌شده» است. آتش‌نشانان تلاش می‌کنند آتش را در مناطقی که مستعد آتش‌سوزی هستند، مانند مناطق مسکونی، آبگیرهای شهری و گیاهان سکویا خاموش کنند. در غیر این صورت آنها باید به درخواست طبیعت گوش دهند و بگذارند آتش‌سوزی ادامه داشته باشد.
طبق تحقیق ناسا سال ۲۰۱۶ آتش‌سوزی‌های جنگلی می‌توانند درجه حرارت کره‌زمین را بالا ببرند. در اکوسیستم‌هایی مانند جنگل‌های شمالی که نسبت به هر اکوسیستم زمینی دیگر کربن بیشتری ذخیره می‌کنند، سرعت تأثیرات تغییرات آب‌وهوایی دوبرابر شده است.
آتش‌سوزی ماه مه ۲۰۱۶ در جنگل‌های شمالی کانادا، منطقه بزرگی را از بین برده است. این آتش‌سوزی که ماه‌ها ادامه داشت، باعث سوختن میلیون‌ها هکتار درخت و خاک اورگانیک جنگل شده که یکی از بزرگترین منابع ذخیره کربن است. به اندازه هر یک درجه که کره‌زمین گرم‌تر می‌شود، جنگل‌ها برای جبران این خشکی به 15درصد بارش بیشتری نیاز دارند. همانند آتش‌سوزی‌های شمال کالیفرنیا، محققان معتقدند که بشر عامل آتش‌سوزی جنگل‌های شمالی کاناداست.در دنیا، دود ناشی از آتش‌سوزی‌های جنگلی سالانه جان ۳۳۹هزار نفر را می‌گیرد. بیشترین آمار متعلق به آسیا و مناطق جنوب صحرای بزرگ آفریقاست. وقتی مناطق مسکونی با لایه‌ای از دود پوشانده می‌شوند، حمله‌های آسمی، پذیرش اورژانس‌ها و بیمارستان‌ها 10برابر می‌شوند. آتش‌سوزی باعث ایجاد لایه‌های راکد هوا موسوم به اینورسیون می‌شود که دود را در سطح پایین، جایی که مردم تنفس می‌کنند، نگه می‌دارد. این اتفاق در غرب ایالات متحده آمریکا رایج است. ذرات میکروسکوپی که در هوا حرکت می‌کنند، می‌توانند از سیستم ایمنی بدن بگذرند و به عمیق‌ترین نقطه دستگاه تنفسی دسترسی پیدا کنند. در نتیجه لخته‌های ضخیمی را شکل داده و باعث انعقاد خون می‌شوند. دود همچنین حامل مونوکسیدکربن است که مشکلات قلبی جدی را به همراه دارد. سال ۲۰۰۸ بر اثر آتش‌سوزی پردود کود‌های گیاهی در شرق کارولینای‌شمالی، در یک روز افزایش پذیرش اورژانس‌ها به دلیل سکته قلبی به ۳۷درصد و تعداد افرادی که به دلیل مشکلات قلبی بستری شدند، ۶۶درصد افزایش داشته است.