شهروند| هر زمان در یک جامعه چند موضوع به عنوان دغدغه مطرح می‌شوند. اکثر این دغدغه‌ها اجتماعی اند مثل هوای پاک ، تصادفات ، اعتیاد ، یارانه‌ها، کنکور، ازدواج جوانان، تشویق به زاد و ولد بیشتر، محیط زیست و ... اگر کمپینی بتواند از فضای موجود در جریان‌های اجتماعی استفاده کند، طبیعی است که هزینه اجرای خود را کاهش و میزان تبلیغات دهان به دهان خود را افزایش می‌دهد. روزشنبه در صفحه صفر عاشقی گزارشی داشتیم تحت عنوان بی گدار به جاده نزنیم! در آن گزارش به دو کمپین موفق در لبنان و ایران اشاره داشتیم که موضوع آن اصلاح رفتار انسانی در رانندگی بود و خوشبختانه متولی آن در ایران سازمان جوانان جمعیت هلال احمر بود. امروز به معرفی یک کمپین موفق دیگر می‌پردازیم. کمپین «می‌توان صبر کرد» با هدف کاهش تصادفات بی‌شمار و مرگ‌آور رانندگی در آمریکا، در سال ۲۰۱۰ با تمرکز بر آگاه سازی و آموزش افراد -به ویژه نوجوان و جوانان زیر ۲۰ سال- درباره خطر پیامک دادن هنگام رانندگی به راه افتاد. این پروژه که با حمایت یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های مخابراتی (شرکت AT&T) شروع به کار کرد، و بیش از 200 سازمان دیگر را برای ترویج این پیام با خود همراه کرده است. پیام این کمپین بسیار ساده است: «هیچ پیامکی آنقدر واجب نیست که جانتان را به خاطرش به خطر بیندازید؛ همیشه می‌توان صبر کرد». گروه هدف اصلی این پروژه نوجوان و جوانان زیر ۲۰ سال می‌باشند. این گروه سنی در آمریکا به‌طور متوسط روزانه پنج برابر بیشتر از بزرگسالان پیامک می‌فرستند. رانندگانی که هنگام رانندگی پیامک می‌فرستند و یا پیامک می‌خوانند در معرض خطر بیشتری برای تصادف هستند. این طرح از ابزارهای گوناگونی برای رساندن پیام خود به مخاطب استفاده می‌کند. یکی از مهم‌ترین این ابزارها ویدیوهای کوتاه و فیلم‌های مستندی است که با شرکت خانواده‌های قربانیان پیامک زدن هنگام رانندگی ساخته شده و نشان می‌دهد که چگونه پیامک کوتاهی مانند «کجایی؟» موجب تصادف و مرگ جوانان زیادی شده است. این ویدیوها در تارنمای این پروژه قابل مشاهده‌اند. یک مستندساز معروف آلمانی نیز با درخواست این مجریان طرح، مستندی ۳۵ دقیقه‌ای به نام «تنها در یک لحظه» ساخته است و در آن تصادف‌هایی را نشان می‌دهد که تنها به خاطر نوشتن یک پیامک اتفاق افتاده است. در طول این مستند، این پیام مرتباْ تکرار می‌شود که «هیچ چیز آنقدر مهم نیست که نتوان آن را به لحظه‌ای بعد موکول کرد. همیشه می‌توان صبر کرد».