محمدرضا بحرانی| فیلم دارکوب به کارگردانی بهروز شعیبی یک فیلم اجتماعی است. مسائلی از قبیل اختلاف طبقاتی، فقر، اعتیاد و حاشیه‌نشینی در این فیلم مورد توجه قرار گرفته است. این فیلم با انتخاب پرسوناژهایی از طبقات مختلف اجتماعی همزمان فرهنگ، سبک زندگی، معضلات و مشکلات آنها را بررسی و مقایسه می‌کند. فیلم سعی می‌کند به شکلی منصفانه و دردمندانه مسائل و مشکلات زنان و خانواده را مورد بررسی قرار دهد.
مشخصا با دو زن از دو طبقه اجتماعی و فرهنگ متفاوت مواجه هستیم. مهسا (با بازی سارا بهرامی) زنی است از طبقه فرودست اجتماعی که همه چیزش را باخته و چیزی برای از دست‌دادن ندارد. به همین دلیل در راه دست‌یافتن به خواسته‌اش بی‌پرواست و خود را به آب و آتش می‌زند. او ثبات موجود را می‌شکند. بلوا به پا می‌کند تا به هدفش برسد. از سویی دیگر، با نیلوفر (با بازی مهناز افشار) مواجهیم. او زنی تحصیلکرده از طبقه متوسط است. در موضع ثبات قرار دارد و به همین دلیل آشفته‌شدن وضع موجود را برنمی‌تابد و در بازگرداندن ثبات اولیه می‌کوشد و گردونه درام حول انرژی‌هایی که این دو پرسوناژ از دو سو وارد می‌کنند، به گردش درمی‌آید. مرد قصه (با بازی امین حیایی) در طول قصه همواره نقش کاتالیزور و انتقال‌دهنده را برعهده دارد.
در این میان سرک‌هایی که فیلم به بهانه‌های مختلف به محله‌های حاشیه شهر می‌کشد، روی دیگر سکه پرزرق‌وبرق اجتماعات شهری که همان حاشیه‌نشینی است را به مخاطب می‌نمایاند. آدم‌هایی که از داغ بی‌پولی مجبور به فروش نوزادان خود هستند، تا شاید از طریق این معامله آینده خود و فرزندشان را تأمین کنند. اجتماعی هولناک از تریاک‌فروشان، تن‌فروشان، فرزندفروشان و اساسا هر چیزی که قابل خریدوفروش باشد.
فیلم با طراحی صحنه دقیق و توزیع مناسب رنگ‌های سرد و گرم میان سکانس‌های مختلف، به فراخور نیازهای حسی هر سکانس به خوبی توانسته پاساژهای حسی هر سکانس را با عناصر رنگی مورد نظر تقویت کند. همچنین طراحی دقیق و درعین‌ حال واقعی محله‌های مختلف حاشیه‌نشین امری صعب و دشوار بوده که طراح صحنه به خوبی از عهده آن برآمده است. این شکل از صحنه‌پردازی آنچنان دقیق طراحی شده که در بعضی سکانس‌ها نظیر سکانس پارک، تنه به مستندهای اجتماعی می‌زند.
دوربین بهروز شعیبی در این فیلم دوربینی پویا و جست‌وجوگر است. دوربینی که خود را به میانه واقعه می‌اندازد و با واقعه درگیر می‌شود. به همین دلیل پرتاب مخاطب از چالش‌هایی که فیلمنامه تدارک دیده، به چالش‌های بعدی با همراهی و همگامی دوربینی متحرک همراه است.
بازی بازیگران در قطب‌های مختلف داستان خیلی خوب و یکدست از آب درآمده است. بازی یکدست بازیگرانی چون جمشید‌ هاشم‌پور، امین حیایی، مهناز افشار و سارا بهرامی درنهایت منجر به تولید فیلمی قابل تأمل و مسأله‌دار شده است.