پریسا اسلام‌زاده- شهروند| دیروز روز بزرگی برای وزنه‌برداری ایران بود. نخستین مسابقات رکوردگیری از زنان وزنه‌بردار دیروز در سالن وزنه‌برداری مجموعه آزادی برگزار شد تا برترین‌ها برای حضور در نخستین اردوهای تیم‌های ملی در رده‌های مختلف انتخاب شوند. اردوهایی که قرار است برای نخستین‌بار برگزار شوند تا زنان علاقه‌مند به این رشته بتوانند افق‌های روشنی را در انتظار خود ببینند.
بی‌توجهی فدراسیون قبلی
به مجوز فعالیت زنان
اسفند سال گذشته بود که فدراسیون وزنه‌برداری توانست مجوز آموزش این رشته را برای زنان بگیرد. همان روزها هم خیلی‌ها باورشان نمی‌شد که گرفتن این مجوز بتواند سرآغاز اتفاقی بزرگ برای زنانی که به وزنه‌برداری علاقه دارند، باشد اما استقامت فدراسیون و عزم راسخی که در این مجموعه وجود داشت، باعث شد همه چیز از رویا به واقعیت تبدیل شود؛ البته همه چیز به صورت تدریجی و تقریبا محرمانه پیش رفت تا مبادا اتفاقی یا واکنشی این پروژه را متوقف کند. خرداد ماه سال جاری بود که فدراسیون حرف‌های رئیس یکی از هیأت‌ها را درباره آغاز رسمی وزنه‌برداری زنان در ایران و تأیید لباس آنها از طرف فدراسیون جهانی تکذیب کرد و تأیید شد که فعلا فقط قرار است آموزش در کار باشد و تا زمانی که وزارت ورزش مجوز رسمی برای فعالیت زنان صادر نکند، فدراسیون نمی‌تواند در این‌باره اقدامی انجام دهد. به همین دلیل برگزاری کلاس‌های آموزشی آغاز و بالاخره دیروز استارت فعالیت‌های رسمی زنان وزنه‌برداری در ایران زده شد. جالب است بدانید که از بین 144 کشوری که در فدراسیون جهانی وزنه‌برداری عضویت دارند، فقط ایران و عربستان هنوز فعالیتی در بخش زنان نداشتند که این طلسم برای زنان ایران شکسته شد و اگر مشکل خاصی پیش نیاید آنها می‌توانند به‌زودی حضور در مسابقات بین‌المللی را هم تجربه کنند.
وزنه‌برداری یعنی بهداد و رضازاده؟
وقتی حرف از وزنه‌برداری می‌شود خیلی‌ها یاد بهداد سلیمی و حسین رضازاده که سرشناس‌ترین قهرمانان این رشته هستند، می‌افتند. شاید به همین دلیل است که وزنه‌برداری زنان در ذهن‌ها نمی‌گنجد و کلا از این ورزش به عنوان ورزشی مردانه یاد می‌شود. نبرد با وزنه و آهن سرد با هیکل‌هایی تنومند در نگاه اول ورزشی مردانه به نظر می‌رسد اما در حقیقت این‌طور نیست؛ چون در وزنه‌برداری فقط یک وزن فوق سنگین وجود دارد که 105+ کیلوگرم است. با وجود تمام ذهنیت‌ها و تصورات درباره مردانه‌بودن وزنه‌برداری، وقتی قرار شد فعالیت زنان در این رشته آغاز شود، استقبال‌ها فوق‌العاده بوده است. حتی ورزشکارانی از سایر رشته‌ها به وزنه‌برداری تغییر رشته دادند و استقبال به اندازه‌ای بود که فدراسیون غافلگیر شد. یکی از نکات جالب درباره متقاضیان رکوردگیری زنان این بود که اکثر آنها پدران و یا برادران‌شان وزنه‌بردار بوده‌اند و همین باعث اقبال این زنان به وزنه‌برداری شده است. ریحانه طریقت، مسئول امور زنان در فدراسیون در این‌باره به «شهروند» می‌گوید: «خوشبختانه توانستیم مسابقات خوبی را برای نخستین رکوردگیری زنان برگزار کنیم. هدف ما از این رکوردگیری انتخاب نفرات تیم ملی، آزمایش استانی و سنجش سطح زنان وزنه‌بردار و داوران در سراسر کشور است. کشور ما کشوری وزنه‌بردارخیز است؛ چون ایرانی‌ها از نظر ژنتیکی برای این ورزش مناسب هستند. در سال‌های اخیر جای خالی مدال‌های زنان در این رشته واقعا احساس می‌شد و با توجه به این‌که خود فدراسیون جهانی حجاب را برای زنان مسلمان پذیرفته تصمیم گرفتیم که تیم‌ملی وزنه‌برداری زنان ایران را تشکیل دهیم.» البته هنوز وضع لباس‌های زنان ایرانی برای حضور در مسابقات بین‌المللی مشخص نیست و دیروز هم هر تیم با لباس مخصوص به خود در این مسابقات شرکت کرد. جالب اینجاست که فدراسیون وزنه‌برداری به قدری برای بین‌المللی‌شدن وزنه‌برداران ایرانی امید دارد که حتی مذاکراتی با مربیان خارجی زن در این رشته انجام شده اما کمبود بودجه باعث شده پروژه آوردن سرمربی خارجی برای تیم‌ملی وزنه‌برداری فعلا منتفی شود؛ مگر این‌که بودجه ویژه‌ای از طرف وزارت ورزش یا کمیته المپیک به این موضوع اختصاص پیدا کند.
جای خالی و آزاردهنده مسئولان وزارت ورزش
با وجود این‌که فدراسیون وزنه‌برداری روز گذشته نخستین تجربه خود را برای برگزاری مسابقات مربوط به زنان داشت، اما همه چیز نظم قابل قبولی داشت. این رکوردگیری در حالی برگزار می‌شود که تمام عوامل ازجمله هیأت ژوری، داوران، کنترل فنی و مارشال از زنان بودند و همه کارهای برگزاری این مسابقه به خود زنان واگذار شد. وقتی زنان وزنه‌بردار روی تخته می‌رفتند بشدت از طرف مربیان و همبازیان هیجان‌زده خود تشویق می‌شدند که این اتفاق شور و حرارت ویژه‌ای را به مسابقات رکوردگیری داده بود که چنین چیزی کمتر در مسابقات مربوط به آقایان دیده می‌شود. البته دیروز یک جای خالی بزرگ در سالن وزنه‌برداری حس می‌شد که مربوط به غیبت عجیب معاون زنان وزارت ورزش و جوانان بود. دیروز فریبا محمدیان در مراسم افتتاحیه این مسابقات هم حاضر نشد تا حتی برای دقایقی شاهد این اتفاق و تحول بزرگ در وزنه‌برداری زنان باشد.
رضایت نسبی شرکت‌کنندگان
در رکوردگیری
با وجود این‌که به درخواست فدراسیون، مربیان و وزنه‌برداران ممنوع‌المصاحبه بودند اما یکی از مربیان هیأت‌های استان‌ها درباره رکوردگیری دیروز به خبرنگار «شهروند» گفت: «با وجود این‌که فدراسیون برای نخستین‌بار بود که مسابقاتی برای زنان برگزار می‌كند تقریبا همه چیز به خوبی پیش رفت. خوشبختانه هم داوری‌ها در سطح بالایی بود هم شرکت‌کنندگان کیفیت خوبی داشتند و رقابت حسابی بین شهرهای مختلف داغ بود. تنها چیزی که ما از فدراسیون و وزارت ورزش می‌خواهیم این است که به زنان این رشته هم مثل آقایان رسیدگی شود؛ چون خانم‌های وزنه‌بردار ایرانی پتانسیل بالایی دارند و می‌توانند در سطح بین‌المللی بدرخشند.» البته اغلب مربیان و شرکت‌کنندگان از امکانات خوابگاه و بقیه موارد چندان راضی نیستند و امیدوارند در آینده امکانات بهتری از طرف فدراسیون به آنها داده شود.
طریقت: مدال طلای المپیک رویای زنان ایرانی است
ریحانه طریقت، مسئول امور زنان در فدراسیون وزنه‌برداری است. او نزدیک به یک سال می‌شود که در فدراسیون وزنه‌برداری مشغول شده و در همین مدت توانسته در یکی از مهمترین تحولات این رشته نقش پررنگی داشته باشد. نکته جالب درباره طریقت این است که او نخستین داور خانم ایرانی در وزنه‌برداری است که مدرک رسمی خود را گرفته و برای رسمی‌شدن این رشته بین زنان ایرانی تلاش زیادی کرده است. او در روزهای اخیر بابت برگزاری نخستین رکوردگیری رسمی زنان حسابی پرمشغله بوده و امیدوار است به‌زودی با شروع اردوهای تیم ملی، زنان ایرانی استارت حضور در مسابقات بین‌المللی را بزنند. اگرچه قرار است از این پس وزنه‌برداری زنان حضور رسمی خود در ورزش کشور را آغاز کند اما همه چیز به‌تدریج پیش می‌رود تا به بهترین شکل ممکن اجرا شود. مسئول امور زنان فدراسیون وزنه‌برداری در این‌باره می‌گوید: «راه‌اندازی لیگ وزنه‌برداری زنان از سال آینده انجام می‌شود اما نخستین برنامه ما در ادامه کار برگزاری مسابقات کشوری است. ضمن این‌که بعد از رکوردگیری اردوهای تیم‌های ملی هم تشکیل می‌شود اما اگر استعدادهای جدید کشف شوند، لیست ملی‌پوشان تغییر خواهد کرد.» طریقت رسمی‌شدن فعالیت زنان در وزنه‌برداری را حاصل کار گروهی در فدراسیون می‌داند: «من به کار گروهی اعتقاد دارم. یک نفر به تنهایی نمی‌توانست این تحول بزرگ را برای زنان علاقه‌مند به وزنه‌برداری رقم بزند. همه ما در فدراسیون به صورت زنجیروار به هم متصل هستیم و تلاش کردیم تا فعالیت خانم‌ها در وزنه‌برداری را رسمی کنیم که در این بین رئیس فدراسیون حمایت ویژه‌ای از ما داشت و امکانات لازم را در اختیارمان قرار داد.» طریقت درباره تجربه فدراسیون در نخستین مسابقات مربوط به زنان ادامه داد: «با این‌که برنامه دیروز نخستین تجربه فدراسیون برای برگزاری مسابقات مربوط به زنان بود اما بعد از یکی دو وزن اول خودمان را پیدا کردیم. عملکرد داوری در مسابقات دیروز واقعا خوب بود و برخی رکوردهای به دست آمده حتی خود ما را شگفت‌زده کرد؛ ضمن این‌که استقبال در برخی شهرها واقعا زیاد بود و به همین دلیل ما رکوردگیری استانی هم داشتیم. خوشبختانه هیأت‌های استان‌ها برای برگزاری نخستین رکوردگیری زنان حسابی به تکاپو افتادند و استقبال فوق‌العاده‌ای داشتند که باعث شد متقاضیان رکوردگیری از نفراتی که در لیگ وزنه‌برداری آقایان حضور دارند هم بیشتر باشد. برخی از استان‌ها هم اصلا باورشان نمی‌شد که قرار است رکوردگیری از زنان انجام شود اما خوشبختانه همه چیز به خوبی پیش رفت.» چقدر می‌توان امیدوار بود که زنان وزنه‌بردار هم بتوانند مثل آقایان افتخارآفرین باشند؟ طریقت در این‌باره ادامه می‌دهد: «هرچه زودتر اردوهای تیم‌ملی تشکیل شود به موفقیت نزدیک‌تر خواهیم بود. باور کنید این بچه‌ها آن‌قدر انگیزه دارند و شور و هیجانشان بالا است که بسیاری از آنها به المپیک 2020 و مدال طلای آن فکر می‌کنند و این رویا را در سر می‌پرورانند. بسیاری از همین خانم‌هایی که دیروز برای رکوردگیری آمدند در تلفن‌های همراهشان عکس طراحی‌شده از مدال طلای المپیک توکیو را گذاشته‌اند و برای خودشان هدفگذاری کرده‌اند. امیدوارم زودتر اردوهای تیم‌ملی تشکیل شود چون من اطمینان دارم پتانسیل این بچه‌ها خیلی بالا است و می‌توانند افتخارآفرین باشند. این را هم باید تأکید کنم که بر خلاف تصورات وزنه‌برداری اصولی و زیر نظر مربیان مجرب نه‌تنها آسیبی برای زنان ندارد بلکه برایشان سودمند هم هست.» مدال طلای المپیک؟ چرا که نه... قطعا زنان ایرانی می‌توانند هر غیرممکنی را ممکن کنند؛ همان‌طور که تاکنون هم در بسیاری موارد دنیا را انگشت به دهان کرده و روی بالاترین سکوها و قله‌ها ایستاد‌ند.