|  شهاب نبوی |    امروز می‌خواهیم به کاربرد واقعی بعضی از ارگان‌ها بپردازیم و فلسفه وجودی آنها را بررسی کنیم. اول، مرکز آمار: این مرکز وظیفه اصلی‌اش کار روانشناسی و دورکردن استرس از مردم است. این سازمان هرچند وقت یک‌بار خیال ما را راحت می‌کند که نه‌تنها هیچ تورم و افزایش قیمتی در کشور وجود ندارد، بلکه ما هرروز بیشتر از دیروز مشغول رشد اقتصادی‌مان هستیم. براساس تحلیلی که کارشناسان، طبق داده‌های این مرکز به دست آورده‌اند، با این سرعتی که داریم، پیش می‌رویم، نهایتا طی دو سه روز آینده، مثل میگ‌میگ از کنار چین و سایر قدرت‌های اقتصادی رد می‌شویم و به خط پایان می‌رسیم. دو، سازمان مدیریت بحران: وظیفه اصلی این سازمان سورپرایزکردن است. آنها به قدری حرفه‌ای هستند و خوب در قالب وظیفه‌شان فرو می‌روند که نه‌تنها همیشه ما را سورپرایز می‌کنند، بلکه خودشان هم سورپرایز می‌شوند. این سازمان می‌تواند در کنار مدیریت بحران دست به درآمدزایی هم بزند؛ به این شکل که یک بخش تشریفات و پذیرایی راه بیندازد و وظیفه سورپرایزکردن افراد لاکچری که تولدشان نزدیک است را با دریافت هزینه‌ای گزاف به عهده بگیرد. سوم، کمیته اضطرار آلودگی هوا: وظیفه اصلی این کمیته تعطیل‌کردن مدارس است. این کمیته محبوبیت خاصی بین دانش‌آموزان دارد و بعضا دیده شده بچه‌ها، اعضای آن‌ را از پدر و مادرشان هم بیشتر دوست دارند و صبح تا شب برای سلامتی‌شان دعا می‌کنند. البته این کمیته محبوب دشمنانی مانند دانشجویان و کارمندان هم دارد که می‌گویند: «مگه ریه ما خار داره که همه‌رو تعطیل می‌کنید جز ما؟» چهارم، سازمان حفاظت از محیط‌زیست: وظیفه اصلی این سازمان اعلام اخبار ناگوار است. بلد هم نیستند یک‌جوری بگویند که آدم سکته نکند. خیلی بی‌مقدمه می‌روند سر اصل مطلب و مثلا می‌گویند: «یه‌دونه غاز آسیایی بیشتر زنده نمونده. اونم توی فلان منطقه هست.» که خب این نوع اعلام باعث می‌شود که شکارچیان محترم برای این‌که آن غاز تک‌مانده بیشتر از این زجر تنهایی نکشد، بروند سریع‌تر شکارش کنند. البته به دلیل ناراحت‌کننده‌بودن این خبرها، جدیدا یک بخش مفرح با نام «معاونت دریافت و پالایش دعاهای مردمی، برای وزیدن باد.» هم در این سازمان شکل گرفته تا کمی از تلخی اخبار محیط‌زیستی کم کند.