شهروند| در میان 4 ورزشکار اعزامی ایران به المپیک زمستانی 2018 سیدستار صید با 30‌سال سن و سابقه‌ای که از سال‌های 2010 و 2014 داشت، باتجربه اسکی‌باز کشورمان محسوب می‌شد. او در 2 رشته کراس کانتری در ماده 15 کیلومتر و کراس‌کانتری اسپرینت در المپیک زمستانی به مصاف رقبایش رفت و به جایگاه‌هایی بهتر از هفتادوهفتمی و نودویکمی دست پیدا نکرد. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با سیدستار صید را بعد از پشت سر گذاشتن سومین تجربه المپیکی‌اش در پیونگ‌چانگ کره‌جنوبی می‌خوانید:
 شما در 2 رشته المپیک زمستانی به رقابت پرداختید. در مجموع از عملکردتان راضی بودید؟
با توجه به این‌که ما شانسی برای رسیدن به مدال و مراحل نهایی نداریم، زمانی که ثبت می‌کنیم، می‌تواند معیار خوبی برای سنجش عملکردمان باشد. با این‌که من در دوره‌های قبلی جایگاه بهتری کسب کرده بودم اما در این دوره زمان بهتری ثبت کردم. البته دلیل افت جایگاهم نیز افزایش تعداد شرکت‌کنندگان بود.
 چرا اسکی‌بازان ایرانی عبور از خط پایان و ثبت یک زمان بهتر را هدف خود می‌دانند و هیچ وقت نزدیک به مراحل پایانی هم نمی‌شوند؟
دلیلش مشخص است. ما از نظر برف در کشورمان ضعیف هستیم. مدت زمانی که پیست‌های اسکی در ایران فعالیت می‌کنند، بسیار محدود است. به‌هرحال امکاناتی که در اختیار اسکی‌بازان ایرانی است، با رقیبان متفاوت بوده و به همین دلیل صرفا حضورمان در المپیک هم موفقیت محسوب می‌شود. حتی من می‌توانستم در 2مسابقه 30 کیلومتر و 50 کیلومتر شرکت کنم که به خاطر تمرین نکردن این رشته‌ها در ایران، این ریسک را نکردم و از آن رقابت‌ها انصراف دادم.
 این مشکل به دست کدام سازمان و نهاد می‌تواند حل شود؟
من مقصر را فدراسیون و وزارت ورزش نمی‌دانم. به‌هرحال ایران از نظر برفی غنی نیست. تنها کاری که می‌توانیم برای پیشرفت اسکی انجام دهیم، این است که مثل کشورهای پیشرفته اروپایی 8 تا 12 ماه‌سال را در برف‌های مصنوعی و طبیعی کار کنیم. در این زمینه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک می‌توانند کمک کنند تا امکانات وجود برف مصنوعی در کشور پدید بیاید.
 یعنی شما تنها تفاوت اسکی‌بازان ایرانی و قهرمان‌های المپیک را در همین امکانات می‌بینید؟
اگر این امکانات برای ما به وجود بیاید، قطعا نتیجه‌ای به مراتب بهتر می‌گیریم. ما از نظر بدنی چیزی از رقبای خود کم نداریم. باید مدت زمان تمرینات ما روی برف بالا برود و این نیازمند یک تفکر حرفه‌ای در اسکی است. یک مثال برای شما بزنم. نروژ که در اسکی صحرانوردی قهرمان‌های بزرگی دارد، نزدیک به 600، 700پیست اسکی صحرانوردی در کشورش موجود است. فدراسیون ایران تنها کاری که در این دوره توانست برای ما کند این بود که اسکی‌بازان را به ترکیه و ارمنستان بفرستد تا برای المپیک آماده شوند وگرنه  باید در خانه می‌نشستیم و منتظر برف می‌شدیم.
 شایعه شده بود که شما و محمد کیادربندسری از پرچمداری سمانه بیرامی ناراحت شدید و در مراسم رژه هم چهره‌های درهمی داشتید؟
این‌ها شایعه است. چه فرقی می‌کند پرچم ایران دست یک خانم باشد یا آقا؟ هیچ تشنج و بی‌احترامی در کار نبود و نمی‌دانم چرا می‌خواهند اخبار را بد به گوش مردم برسانند. این المپیک سردترین المپیک در سال‌های اخیر معرفی شده بود و ما هم منتظر ماندیم تا برای رژه بیاییم. چهره درهم و اخموی ما هم به خاطر همین سرما بود. همه ما برای این ورزش می‌کنیم که پرچم مقدس ایران بالا برود و فرقی نمی‌کند چه کسی جلوی صف ایستاده باشد و چه کسی عقب‌تر.
 به حاشیه‌هایی برسیم که قبل از شروع مسابقات ایجاد شد و گوشی‌های سامسونگ در ابتدا به دست شما نرسید؟
طبق اطلاعاتی که ما کسب کردیم، مقصر در این ماجرا شرکت سامسونگ نبود. مسئولان کمیته ملی المپیک کره‌جنوبی که این هدایا را پخش می‌کردند، شک داشتند که باید این هدایا را به ما تحویل بدهند یا خیر. باور کنید ناراحتی ما به خاطر آن هدیه کوچک نبود. بیش از همه شاید مسئولان کره‌ای خودشان را با این کار زیر سوال بردند. البته با ورود مسئولان ایرانی و دکتر ظریف که جا دارد از او تشکر کنم، کره‌ای‌ها از ما معذرت‌خواهی کردند. جالب است بگویند که هنوز هم وقتی ما در مسابقات حاضر می‌شویم، مسئولان برگزاری بابت آن اتفاقات می‌گویند ما شرمنده هستیم. به‌هرحال آنها خودشان هم فهمیدند که چه کار اشتباهی کردند و بارها از ما معذرت‌خواهی کردند. با این حال ضرب‌المثلی است که می‌گوید: «چرا عاقل کند کاری که باز‌آید پشیمانی»
 خیلی از کمبودها صحبت کردی. با این وضع به اسکی ادامه می‌دهی و ممکن است برای چهارمین بار هم در المپیک شرکت کنی؟
تا الان که فدراسیون حمایت خوبی از ما کرده است. در صورتی که این حمایت‌ها ادامه‌دار باشد، ان‌شاءالله المپیک چهارم را هم در‌سال 2022 خواهم دید.