شهروند| چهاردهمین دوره جام‌جهانی فوتبال از 8 ژوئن 1990 (18 خردادماه‌ سال 1369) به میزبانی کشور ایتالیا و با حضور 24 تیم برگزار شد.
میزبانی‌ای که قرار بود به ایران برسد
جام‌جهانی 1990 در شرایطی به میزبانی ایتالیا برگزار شد که ایران هم یکی از کاندیداهای میزبانی این رقابت‌ها بود. قبل از انقلاب اسلامی در‌ سال 1357، حکومت پادشاهی ایران درخواست خود را به فیفا برای میزبانی چهاردهمین دوره جام‌جهانی ارایه کرده بود. با این‌که تصور می‌شد ایران و شوروی کاندیدای اصلی میزبانی این مسابقات باشند، درنهایت ایتالیا به‌عنوان میزبان معرفی شد. ایران با روی‌دادن انقلاب اسلامی از کاندیداتوری انصراف داد و شوروی سابق هم در این رقابت شکست خورد.
بازگشت آمریکا و محرومیت عجیب 2 تیم
ایتالیا، چکسلواکی، اتریش، آمریکا، کامرون، رومانی، آرژانتین، شوروی، برزیل، کاستاریکا، اسکاتلند، سوئد، آلمان‌ غربی، یوگسلاوی، کلمبیا، امارات، انگلستان، هلند، جمهوری ایرلند و مصر، کره‌جنوبی، اروگوئه، اسپانیا و بلژیک 24 تیم حاضر در جام چهاردهم بودند. در این میان 3 تیم کاستاریکا، جمهوری ایرلند و امارات نخستین حضور خود را تجربه می‌کردند و آمریکا هم بعد از 40‌ سال بار دیگر توانست به جام‌جهانی راه پیدا کند. جالب این‌که کارستاریکا و ایرلند در نخستین حضورشان موفق به صعود به مراحل یک‌هشتم و یک‌چهارم نهایی هم شدند. نکته دیگر مربوط به محرومیت مکزیک و شیلی از حضور در این رقابت‌ها بود. مکزیکی‌ها که دوره قبلی جام‌جهانی را میزبانی کرده بودند، به دلیل استفاده از بازیکن غیرمجاز
صغر سنی در جام‌جهانی جوانان با تصمیم فیفا از حضور در جام‌جهانی بزرگسالان محروم شدند. همچنین شیلی به خاطر تمارض دروازه‌بانش که باعث معوق‌شدن بازی مقابل برزیل شده بود، با جریمه سنگینی مواجه شد. آنها نه‌تنها از جام‌جهانی 1990 بلکه از دوره بعدی هم محروم شدند.
رویای میزبان بر باد رفت

ایتالیا که برای دومین‌بار میزبانی جام‌جهانی را بر عهده گرفته بود، امیدوار بود تا بتواند برای چهارمین مرتبه قهرمانی بزرگترین رویداد فوتبالی جهان را به دست بیاورد. دروازه‌بان این تیم یعنی «والتر زنگا» رکورد 517 دقیقه گل نخوردن را در این دوره ثبت کرد. از سوی دیگر «اسکیلاچی» 6 گل برای لاجوردی‌پوشان به ثمر رساند اما درنهایت این تیم در نیمه نهایی با سد محکم آرژانتین و مارادونا برخورد کرد. ایتالیا در نیمه نهایی برابر قهرمان دوره قبلی جام‌جهانی شکست خورد تا رویای کسب چهارمین جام بر باد برود و آنها دستشان در خانه از جام کوتاه بماند. ستاره این مسابقه بدون‌شک «سرخیو گویکوچئا» دروازه‌بان آرژانتین بود که توانست 2 ضربه پنالتی را از لاجوردی‌ها بگیرد و باعث صعود تیمش به فینال شود. در بازی دیگر نیمه‌نهایی آلمان غربی نیز موفق شد انگلیس را در ضربات پنالتی شکست دهد تا شاهد تکرار فینال دوره قبلی باشیم.
انتقام ژرمن‌ها بعد از 4 سال

فینال جام‌جهانی 1990 دقیقا تکرار رویارویی آرژانتین و آلمان غربی در فینال دوره قبلی این رقابت‌ها بود. آرژانتینی‌ها که در‌ سال 1986 با درخشش دیگو مارادونا توانستند به دومین قهرمانی تاریخ خود دست یابند، رویای دبل‌کردن در این رقابت‌ها را در سر می‌پروراندند. از سوی دیگر ژرمن‌ها نیز برای گرفتن انتقام شکست دوره قبلی از انگیزه بسیار بالایی برخوردار بودند. آلبی سلسته برخلاف جام‌جهانی 1986 خیلی بازی‌های چشم‌نوازی از خود نشان نمی‌داد؛ اگر چه همچنان مارادونا را در ترکیب خود داشت. فینال این رقابت‌ها به گفته بسیاری  ازکارشناسان از بدترین و خسته‌کننده‌ترین فینال‌های جام‌جهانی بود. آرژانتینی‌ها در این مسابقه 3 بازیکن اخراجی داشتند و از آلمان غربی هم یک نفر اخراج شد. در اواسط بازی داور یک پنالتی به آلمان غربی اهدا کرد و آندریاس برمه زننده این پنالتی و تک‌گل این فینال ملالت‌بار شد. آرژانتین نخستین تیمی بود که در فینال جام‌جهانی موفق به زدن گل نشد و زمین بازی فینال را بدون گل‌زدن ترک کرد و مارادونا کاپیتان افسانه‌ای آرژانتین را به گریه واداشت.