شهروند| پانزدهمین دوره جام‌جهانی فوتبال از 17 ژوئن 1994 (27خردادماه‌ سال 1373) به میزبانی کشور ایتالیا و با حضور 24 تیم برگزار شد.
سورپرایز آمریکا در نخستین میزبانی
با این‌که فوتبال از مقبولیت بالایی در آمریکا برخوردار نبود اما فیفا تصمیم گرفت برای نخستین‌بار میزبانی جام‌جهانی را به این کشور اعطا کند. با این حال، ظرفیت بالای ورزشگاه‌های این کشور باعث شد تا میانگین تعداد تماشاگران در جام پانزدهم به شکل چشمگیری افزایش یابد. میانگین تماشاگران به نزدیک 70‌هزار نفر برای هر مسابقه رسید؛ اتفاقی که از جام‌جهانی 1950 بی‌سابقه محسوب می‌شد. مراکش تنها رقیب آمریکا برای کسب میزبانی به حساب می‌آمد که به دلیل امکانات پایین نتوانست نظر فیفا را به خود جلب کند. رومانی، سوییس، آمریکا، کلمبیا، برزیل، سوئد، روسیه، کامرون، آلمان، اسپانیا، کره‌جنوبی، بولیوی، نیجریه، بلغارستان، آرژانتین، یونان، مکزیک، جمهوری ایرلند، ایتالیا، نروژ، هلند، عربستان‌سعودی، بلژیک و مراکش 24 تیم حاضر در این دوره بودند. برای نخستین‌بار در این جام به هر برد به جای 2 امتیاز، 3 امتیاز تعلق می‌گرفت.
غیبت مارادونا در آخرین شانس
درحالی که دیه گو آرماندو مارادونا، فوق ستاره آرژانتینی این شانس را داشت تا آخرین جام‌جهانی خود را تجربه کند، به دلیل مثبت‌شدن آزمایش دوپینگش این شانس را از دست داد. مارادونا دلیل این اتفاق را استفاده از داروهای لاغری عنوان کرده بود و بدین شکل جهان فوتبال را از این‌که یک‌بار دیگر نمایش فوق‌العاده او را مشاهده کند، محروم کرد.
قتل مدافع کلمبیا به‌ خاطر گل به خودی!
آندرس اسکوبار، مدافع تیم‌ملی کلمبیا که در دور گروهی مقابل آمریکا به اشتباه دروازه تیم خودی را باز کرد، چند روز بعد از بازگشت به کشورش به ضرب 12 گلوله به قتل رسید. این گل به خودی مدافع کلمبیا باعث حذف تیم‌ملی کشورش شد و به همین خاطر خشم مردم کلمبیا را برانگیخت. چند روز بعد تهدیدها درباره اسکوبار عملی شد و قتل او جهان فوتبال را در شوک فرو برد.
شگفتی‌سازی بلغارستان با استویچکف
با این‌که صعود عربستان و نیجریه از دور گروهی جزو شگفتی‌های بزرگ این جام محسوب می‌شد، بدون ‌شک بزرگترین شگفتی‌ساز این دوره بلغارستان بود که با درخشش «هریستو استویچکف» توانست به جمع 4 تیم برتر رقابت‌ها راه پیدا کند. آنها که درنهایت در جای چهارم این دوره قرار گرفتند، در یک‌چهارم نهایی آلمان، قهرمان دوره قبلی را شکست دادند. استویچکف در پایان جام پانزدهم با 6 گل به همراه «اولگ سالنکو» از روسیه به‌طور مشترک آقای گل این بازی‌ها بودند.
«باجو» قهرمانی را به برزیل تقدیم کرد
ایتالیا که از آخرین قهرمانی‌اش 12‌سال گذشته بود، یکی از تیم‌های آماده این دوره نشان داد. آنها در فینال برابر برزیلی قرار گرفتند که برای گرفتن چهارمین جام خود بی‌تابی می‌کرد. 17 جولای 1994 تیم‌های برزیل و ایتالیا در ورزشگاه «رز پاول پاسادنا» برای برگزاری فینال جام‌جهانی مقابل هم صف‌آرایی کردند اما این دیدار که به نظر می‌رسید بازی زیبا و ایده‌آلی باشد، در عمل به یک نبرد فیزیکی و خسته‌کننده تبدیل شد. این مسابقه تا پایان 120دقیقه وقت‌های قانونی و اضافی هیچ گلی نداشت تا سرنوشت قهرمان در ضربات پنالتی مشخص شود. شاگردان «کارلوس آلبرتو پریرا» درنهایت با بهره از فرصت‌سوزی «روبرتو باجو» که یکی از ستاره‌های این جام محسوب می‌شد، دستشان به جام رسید. باجو آخرین پنالتی را از دست داد تا یکی از تلخ‌ترین صحنه‌ها را در تاریخ فوتبال لاجوردی‌ها رقم بزند. این قهرمانی آغازی برای نسل طلایی سلسائو بود که بازیکنانی همچون کارلوس دونگا و روماریو را در خود جای داده بود. روماریو در پایان جام پانزدهم به‌عنوان بهترین بازیکن برگزیده شد.