63 سال پیش، برابر با بیست‌و‌چهارم اردیبهشت 1334 خورشیدی، پرویز مشکاتیان، موسیقی‌دان و نوازنده چیره‌دست سنتور در نیشابور به دنیا آمد. او مقدمات موسیقی را از شش سالگی تا پایان دوره متوسطه نزد پدرش، حسن مشکاتیان، که استاد سنتورنوازی و آشنا با ویلن و سه‌تار بود، آموخت و سال ۱۳۵۳ پس از ورود به دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران به آموختن ردیف میرزاعبدالله نزد نورعلی خان برومند و ردیف موسیقی سنتی نزد دکتر داریوش صفوت پرداخت. او نوازندگی سنتور را در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ادامه داد و توانست در نوازندگی این ساز به مهارت چشمگیری دست پیدا کند. همچنین توانست کارهای بزرگ فراوانی را در زمینه آهنگسازی و نوازندگی سنتور به ویژه در زمینه ساخت قطعات همنوازی (ارکسترال)، تصنیف و تکنوازی انجام دهد. مشکاتیان از سال ۱۳۵۶، همکاری با رادیو را زیر نظر هوشنگ ابتهاج آغاز کرد. پس از واقعه ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ از رادیو استعفا داد و موسسه چاووش را با همکاری هنرمندان گروه عارف و شیدا تشکیل داد. از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۷ با محمدرضا شجریان همکاری داشت که نتیجه این همکاری، آثار ماندگاری چون بیداد، آستان جانان، سِر عشق، نوا، دستان، گنبد مینا و جان عشاق بود. او در همه این آثار، به عنوان آهنگساز و نوازنده سنتور همکاری داشت. مشکاتیان همچنین کارهایی ماندگار با نوازندگانی چون حسین علیزاده و محمدرضا لطفی و خوانندگانی چون علی جهاندار، ایرج بسطامی، علیرضا افتخاری، حمیدرضا نوربخش، علی رستمیان و شهرام ناظری در کارنامه خود دارد. پرویز مشکاتیان سی‌ام شهریور سال ۱۳۸۸ در سن ۵۴ سالگی بر اثر نارسایی قلبی درگذشت.