26 خرداد بود که تعدادی از 100 فعال سیاسی با نوشتن نامه‌ای خطاب به مسئولان عالیرتبه نظام خواستار بازنگری در تصمیمات اساسی و مذاکره مستقیم با آمریکا شدند. نويسندگان اين نامه با اشاره به «از دست رفتن فرصت مناسب» دولت باراك اوباما از مسئولان تصميم‌گير نظام خواستند «فارغ از جنگ‌هاي رواني كاخ سفيد با يك تصميم ملي اعلام كند كه حاضر به انجام مذاكرات بدون قيد و شرط با آمريكاست تا قدمي در راه‌حل مشكلات و اختلافات برداشته شود.»
يكي از نكات جالب اين نامه كنار هم قرار گرفتن نام‌هايي بود كه قرابت سياسي كمي با يكديگر دارند؛ از امضا‌كنندگان اين نامه مي‌توان به غلامحسين كرباسچي، احمد منتظري، ابوالفضل بازرگان، جلال جلالي‌زاده، جميله كديور، صديقه وسمقي، حسن فرشتيان، رضا عليجاني، حسين كروبي، عيسي سحرخيز، حسن اميني، محمدصادق جوادي‌حصار، علي كشتگر، ويدا فرهودي، حميد آصفي و بهروز خليق اشاره كرد.
هنوز زمان زیادی از انتشار این نامه نگذشته بود که واکنش‌ها به آن شروع شد. حسین شریعتمداری مدیرمسئول روزنامه کیهان از نخستین چهره‌هایی بود که به این موضوع واکنش نشان داد و در روزنامه‌اش دستور انتقاد از نویسندگان را صادر کرد. محمدنبی حبیبی دبیرکل حزب موتلفه هم امضاکنندگان این نامه را به خیانت متهم کرده و گفته است اقدام خائنانه برخی اصلاح‌طلبان محکوم است.
اما غلامحسين كرباسچي، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی که یکی از امضاکنندگان این نامه است این نامه را مشروط به شرط‌هایی دانست و گفت که اين نامه مشروط بر آن است كه آمريكا ديگر در قبال ايران بدعهدي نكند.
یکی از انتقادهای تند به این موضوع از سوی فرمانده کل سپاه صورت گرفت؛ او گفت با این بی‌اعتمادی حالا ما نمی‌دانیم به اینها (صد نفر) دیوانه بگوییم یا چیز دیگر.
محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت هم در واکنش به این نامه گفت که آیا ترامپ قابل اعتماد است؟ این نامه نشان داد که عقل سیاسی کامل نیست که چنین توصیه‌ای می‌کنند. ما باید بایستیم و مقاومت کنیم، موضع ما به حق است و همه باید در کنار هم باشیم.