نخستین شعر حماسی دوران معاصر را سیاوش کسرایی سروده است. همان شعر معروف «آرش کمانگیر» که به سبک مکتب نیمایی سروده شد تا این منظومه بلند تاثیر زیادی در ماندگارشدن داستان آرش بگذارد. اگرچه منظومه آرش کمانگیر منتقدانی نیز دارد، اما سروده‌های کسرایی که با لحنی حماسی داستان پهلوانی و قهرمانی اسطوره ملی ایران را به تصویر می‌کشد توانست بخشی از حماسه ملی ایران را زنده کند. سروده‌ای که درواقع از قدرت، فداکاری، تلاش و روشنایی و امید با زبانی ساده می‌گوید:آری آری زندگی زیباست/  زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست/گر بیفروزیش رقص شعله‌اش در هر كران پیداست/ ورنه خاموش است و خاموشی گناه ماست