برق هم هست اما کم است. این حرف امروز و دیروز نیست اما آمارها نشان می‌دهند که ایرانی‌ها هر‌سال بیشتر از پارسال برق مصرف کرده‌اند. میزان مصرف ما در‌ سال 96، 27‌درصد بیشتر از ‌سال 90 بوده است. دیروز هم که نورعلی نور اتفاق افتاد و هموطنان با شکستن رکورد مصرف برق افتخار دیگری آفریدند. مصرف برق در روز گذشته به بیشتر از 56‌هزار مگاوات رسید و این یعنی 4/5برابر مصرف کشور آلمان که جمعیتی به اندازه ما دارد و از نظر فعالیت صنعتی هم قابل مقایسه با ما نیست. جالب این‌که همزمان با عده‌ای از هموطنان که کمر همت برای استفاده از برق بسته بودند و عده زیادی از مردم کشور هم در خاموشی و گرما فرو رفته‌اند، چون سامانه فوریت‌های قطع برق هم اعلام کرده که همزمان رکورد تماس برای رفع قطعی برق هم شکسته شده و در برخی از شهرهای مرکزی کشور تعداد تماس‌ها مرز صدهزارتا را رد کرده است.  با مرور این اتفاقات به نظر می‌رسد که یک جای کار می‌لنگد که عده زیادی برق ندارند، عده زیاد دیگری آن‌قدر دارند که می‌توانند دست به رکوردشکنی بزنند. علیرضا رحیمی نماینده مجلس و... که قبلا هم به بلوکه‌شدن برخی کالاهای وزارت نیرو در گمرک انتقاد کرده بود، در این مورد می‌گوید: «بخش زیادی از مشکل برق در کشور ما به فرسوده‌بودن زیرساخت‌ها مربوط می‌شود.»
 او ادامه می‌دهد: «درحال حاضر بخش بزرگی از واردات وزارت نیرو در زمینه فیدرها، ترانس‌ها و تجهیزات پست برق از گمرک ترخیص نمی‌شود، چون وزارت نیرو توانایی مالی پرداخت حقوق گمرکی این کالاها را ندارد.»
رحیمی کمبود بودجه وزارت نیرو را غیرقابل کتمان می‌داند و می‌گوید: «واقعا نمی‌شود انکار کرد که سهم زیادی از بودجه این وزارتخانه قبل از تخصیص از طرف سازمان برنامه و بودجه برداشته می‌شود و به مصارف دیگر می‌رسد. به همین دلیل هم مشکلاتی مانند فرسودگی زیرساخت‌های برق و آب باعث هدررفت، قطعی و عدم توازن در مصرف می‌شود.»
مردم هم مقصرند
این‌که زیرساخت‌ها کهنه هستند و زیربار فشار تابستانه مصرف برق کم می‌آورند، قبول، اما مردم همچنان که باید و شاید رعایت نمی‌کنند. این را غلامرضا خوش‌خلق مدیرعامل برق منطقه‌ای تهران تأیید می‌کند و می‌گوید: «همه چیز را نمی‌توان گردن تجهیزات انداخت. به ‌هرحال همه اینها را هم که قبول کنیم، باز می‌بینیم مردم ما بسیار بیشتر از میانگین جهانی برق مصرف می‌کنند.»
او دلیل این وضع را ارزان‌بودن برق می‌داند و می‌گوید: «بیشترین مصرف برق در کشور ما خانگی است، یعنی 34‌درصد کل مصرف. برخلاف آب که بیشترین مصرف را در بخش صنعت و کشاورزی دارد. بنابراین نمی‌توان تقصیر را به گردن بقیه بخش‌ها انداخت. مردم باید به این نتیجه برسند که بهینه مصرف کنند.»
خوش‌خلق افزایش قیمت برق را تنها راه منطقی برای مدیریت مصرف آب می‌داند و می‌گوید: «نمی‌خواهم بگویم کار فرهنگی بی‌تأثیر است اما هرچقدر هم کار فرهنگی صورت بگیرد، باز تا وقتی مردم برای چیزی معادل ارزش واقعی آن را پرداخت نکنند، چنان‌که باید و شاید رعایت نمی‌کنند. از طرفی تا وقتی که دولت هزینه آب و برق ادارات و مدارس را بدون نظارت صحیح پرداخت می‌کند، طبیعی است که چراغ‌ها روشن رها شوند. سیستم‌های سرمایشی با تمام قدرت کار کنند و اراده‌ای برای صرفه‌جویی دیده نشود.»