بهمن ایزدی مدیر عامل گنجه پشتیبان زیست‌بوم
پس از چند سال تلاش برای رضایت گرفتن از اولیای دم «وطن نوروزی» آزاد شد؛ این اتفاق با گذشت و بخشش احمدعلی بهزادی، پدر شادروان محمود بهزادی و همین‌طور همسر او رخ داد و موفق شدیم وطن را که محیط‌بان منطقه استحفاظی شهرستان قیر و کارزین است، نجات دهیم.
سیاست‌گذاران سازمان‌های حفاظت محیط‌زیست و جنگل‌ها، باید تلاش کنند فاصله خود را با آحاد مردم و ذینفعان جوامع محلی کمتر کنند. آنها باید به‌صورت خیلی جدی و گسترده عمل کنند تا معارضان به حوزه‌های استحفاظی متوجه شوند که با از بین بردن زیستگاه‌ها، جنگل‌ها و آب‌ها، تیشه به ریشه خود و این کشوری که با تمامی نعمت‌های متنوع به ما داده شده است، می‌زنند.
پویشی که برای آزادی وطن نوروزی به جریان افتاد، تبلور و حضور دوباره جامعه مدنی در حوزه محیط زیست بود؛ جامعه مدنی که با همبستگی و حمایت و مشارکتشان در برنامه‌هایی که بیشتر درخصوص حمایت از گنجه پشتیبان زیست‌بوم که بر آزادی وطن نوروزی متمرکز بود، توانستند در مدت بسیار کوتاهی، با مشارکت متعهدانه 11 هزار نفر، از او حمایت و وجه‌المصالحه آزادی را تامین کنند. درست است که همه ما حول محور آزادی وطن تلاش کردیم، اما سرمایه اجتماعی موجود در حوزه محیط زیست و متشکل شدن آنها و همبستگی‌شان یکی از اهداف عالی و مهم پویش نجات وطن نوروزی بود که مسئولان و به ویژه سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان باید قدر این سرمایه اجتماعی و ملی را بدانند. مردمی که از خرد و کلان با تمام توانشان در کنار هم قرار گرفتند تا مشکلی که در حوزه حفاظت از آب و خاک کشور به وجود آمده را از میان بردارند. به جامعه محیط‌بانان کشور بگویند که ما همواره تلاش شما را ارج می‌گذاریم و تمامی تلاشمان را می‌کنیم تا از شما حمایت جدی کنیم. این سرمایه اجتماعی است که حول محور آزادی محیط‌بان دربندمان اتفاق افتاد.
در کنار همه اینها، سازمان حفاظت محیط‌زیست، به جای تجهیز سیستم‌های مربوط به سلاح، باید فاصله خود را با آحاد ملت کمتر کند؛ آن هم با آموزش و فرهنگ‌سازی. اثر مثبت این ارتباطات و آموزش را با گذشت زمان به وضوح خواهیم دید.
به اعتقاد من، در حال حاضر موضوعی که سازمان محیط زیست خیلی با آن منفعلانه برخورد کرده، لایحه‌های دفاع از موقعیت حقوقی محیط‌بانان ماست؛ نه تنها در حوادث که در همه ابعاد کاری آنها. لایحه‌ای که پارسال پس از سال‌ها محیط زیست به مجلس داد و به نظر می‌رسد این لایحه هنوز در هزار توی مجلس در حال خاک‌خوردن است. لازم است سازمان به اهمیت این لایحه و حمایت از جامعه محیط‌بان توجه بیشتری داشته باشد و با پیگیری‌های مستمر، این لایحه را از مجلس بگذراند و به تصویب برساند و بارقه امیدی برای نگهبانان طبیعت ما باشد تا با انگیزه بیشتری از طبیعت حفاظت کنند. من از تمامی عزیزانی که در راستای حمایت از پویش شرکت کردند و به هر نحو دلشان برای وطن تپید و از عینیت یافتن نجات از اعدام و زندان حمایت کردند، تشکر می‌کنم و امیدوارم باز هم بهتر از گذشته از حافظان طبیعت و زیست‌بوم عزیزمان متعهدانه دفاع کنند.