همه‌ اعضای خانواده‌ او دروازه‌بان هستند. مادرش دروازه‌بان هندبال است. پدرش دروازه‌بان فوتبال بوده. پدربزرگش دروازه‌بان فوتبال بوده. برادر بزرگترش (موریل) در اینترناسیونال هم‌تیمی او بوده و حالا در پرتغال درون دروازه می‌ایستد.
آلیسون در شروع بازی‌های این دوره از جام جهانی در پیغامی به برادرش نوشت: «می‌خواهم این را بدانی که هر شیرجه‌ای که در این جام خواهم زد و هر توپی را که دفع خواهم کرد متعلق به تو هم هست. موفقیت من، موفقیت تو هم هست. من و تو بخش‌های مختلف از یک داستان واحد هستیم.»
برادر کوچکتر به قولش وفا کرد. آلیسون تا پایان مرحله یک‌هشتم این جام 310 دقیقه را بدون گل خوردن سپری کرد. او نشان داد که در کارش بسیار جدی است.
 او در سال 2002 و زمانی که برزیل کاپ قهرمانی جام جهانی را بالای سر برد، تصمیم گرفت که دروازه‌بان شود؛ آخرین افتخار بزرگ برزیل.
آلیسون گفته که من هیچ وقت لحظه بالا بردن جام توسط برزیل در 2002 را فراموش نمی‌کنم. مثل یک انقلاب بود. همان‌جا به خودم گفتم این چیزی است که من می‌خواهم به آن برسم. می‌خواهم برای برزیل بازی کنم و جام جهانی را بالای سرم ببرم.
در سال 2009، او دروازه‌بان اول تیم ملی زیر 17 سال مردان برزیل بود و در جام جهانی نوجوانان در نیجریه در کنار نیمار، کوتینیوو کاسمیرو بازی کرد و برزیل از مرحله گروهی حذف شد. حالا او در کنار همان بازیکنان، در جام جهانی اصلی حضور دارد.
آلیسون زیر نظر تافارل، دروازه‌بان مشهور برزیل و عامل اصلی قهرمانی این تیم در سال 1994 دروازه‌بانی را فراگرفته و رشد کرده است. خیلی‌ها هنوز شادمانی منحصر به فرد تافارل بعد از پیروزی برابر هلند در نیمه‌نهایی 94 را به خاطر دارند.
آلیسون در درون دروازه رم، آتشین ظاهر شد و در فصل گذشته 79 درصد از تمام توپ‌های شلیک‌شده به داخل چارچوب رم را مهار کرد تا در میان دروازه‌بانان سری آ ایتالیا بهترین رتبه را داشته باشد.