خواهران دوقلوی به هم چسبیده 29‌سال در حسرت جواب قطعی از طرف پزشکان انتظار کشیدند، اما در تمام دوران زندگی‌شان که از دهه 50 تا 80 ادامه داشت، اکثریت پزشکان ایرانی و آلمانی ریسک عمل جراحی جداسازی را بالا می‌دانستند. با این حال 15‌سال از آخرین تلاش‌ها و امیدهای دوقلوهای به هم چسبیده می‌گذرد، اما هنوز هم هر جایی که بحث خواهران دوقلو پیش می‌آید، خیلی‌ها معتقدند آنها نباید تن به این عمل جراحی می‌دادند. اما واقعا چاره زندگی لاله و لادن چه بود؟ آیا آنها باید سال‌های پر رنج زندگی‌شان را تا امروز به همان شکل ادامه می‌دادند یا ریسک عمل جراحی آخرین راه‌حل برای تغییر در زندگی‌شان بود؟! ناهید خداکرمی، رئیس انجمن علمی مامایی ایران معتقد است که اگر به 15‌سال پیش برگردیم باز هم راهکاری جز ریسک و پذیرش عمل جراحی برای لاله و لادن وجود نداشت و دراین‌باره به «شهروند» می‌گوید: «ببینید واقعیت این بود که لاله و لادن 29‌سال زندگی پر رنجی را گذرانده بودند و تصمیم‌شان برای ریسک جراحی اشتباه نبود. بهتر بود که بروند و امید هم بر این بود که عمل جراحی موفقیت‌آمیز باشد. وقتی عمل جراحی در سطحی از پیشرفت باشد که بتوان این ریسک را کرد، ناگزیر باید ریسک را پذیرفت. به‌هرحال همه عمل‌های جراحی ریسک بالایی دارند، اما معمولا وقتی احتمال موفقیت وجود داشته باشد، خانواده و خود فرد می‌توانند تصمیم نهایی را برای زندگی‌شان بگیرند.»
دوقلویی دو حالت دارد؛ یک مدل آن دوقلوهای یک تخمکی است و مدل دیگر دو تخمکی. در باروری که دوقلوی دو تخمکی به وجود می‌آید، همه چیز جداست و مشکلی به وجود نمی‌آید، اما در دوقلوهای تک‌تخمکی زمانی که تقسیم سلولی برای تشکیل ارگان‌ها صورت می‌گیرد، به ناگهان تخمک دو قسمت می‌شود. هرچه این تقسیم دیرتر صورت بگیرد، احتمال به دنیا آمدن دوقلوهای به هم چسبیده وجود دارد. در مورد لاله و لادن هم این اتفاق افتاد و درواقع زمانی که جمجمه درحال شکل گرفتن بوده، تقسیم تخمک انجام شده، به همین دلیل از ناحیه سر به یکدیگر چسبیده‌اند. خداکرمی در طول دوران کاری‌اش دو نمونه دوقلوی به هم چسبیده را دیده است و دراین‌باره می‌گوید: «چنین پدیده‌ای نادر است، چند ‌سال پیش نوزادان دوقلویی که از ناحیه سینه به یکدیگر چسبیده بودند، متولد شدند که البته بعد تولد زنده نماندند. چند ‌سال پیش هم در اصفهان دو پسر دوقلو که آنها هم از ناحیه سینه به یکدیگر چسبیده بودند، متولد شدند که خانواده‌شان آنها را رها کردند. این نوزادان وقتی به 3 سالگی رسیدند توسط یک تیم پزشکی جراحی شدند و عمل با موفقیت  انجام شد که بعد از عمل هم خانواده‌شان بازگشتند و فرزندان‌شان را تحویل گرفتند.»