خودش می‌گوید: «دوست دارد فرزند خصال خویشتن باشد» اما هر طور که بالا و پایین کنی، نمی‌توانی در شروع معرفی «محمدعلی آهنگران» نگویی «فرزند صادق». محمدعلی پسر همان حاج‌صادق است؛ همان مداح محبوب دهه شصت و همان شخصیت نوستالژیک دهه‌های بعد. حالا در محله جردن روی در روی محمدعلی نشسته‌ام؛ پسر بزرگ همان پدر. او هم بی‌شباهت به پدر نیست، محمدعلی هم می‌خواهد صدای یک نسل باشد، یک نسل فراموش‌شده. او می‌خواهد زبان دهه هفتادی‌ها و هشتادی‌ها باشد.