نوجوانان فوتبالیست تایلندی که برای دو هفته در اعماق یک غار در محاصره آب اسیر بودند، حالا که نجات یافته‌اند از آن روزهای کابوس‌وار می‌گویند. آنها می‌گویند که سه روز نخست بسیار سخت گذشت. تایتان یکی از بچه‌هایی بود که در غار گرفتار شده بود. او می‌گوید وقتی وارد غار شدیم و دیدیم آب دارد بالا می‌آید، مجبور شدیم به قسمت‌های پایین‌تر غار برویم تا از آب در امان بمانیم. اما نمی‌دانستیم که هر چقدر پایین‌تر می‌رویم، آب بالای سرمان هم بالا می‌آید و نمی‌توانیم بازگردیم. ما آشنایی کاملی با دالان‌های غار نداشتیم.
اکا مربی تیم برای یافتن راهی برای خروج بارها تن به آب زد، اما هیچ راهی وجود نداشت. از سوی دیگر آب هم هر ساعت بالاتر می‌آمد. بچه‌ها گرسنه بودند و نمی‌توانستند بخوابند. مربی تیم به هر کاری برای زنده نگه داشتن روحیه جنگندگی بچه‌ها دست زد. او تک‌تک بچه‌ها را بغل می‌کرد و به آنها دلداری می‌داد و از آنها می‌خواست قوی باشند. تایتان می‌گوید واقعا نمی‌دانم اگر مربی با ما نبود چه بلایی سرمان می‌آمد. واقعا نمی‌دانم که آیا بدون مربی نجات می‌یافتیم یا نه. در آن روزها او تنها امید زنده ماندن ما بود.»
مشکل نجات این بچه‌ها این بود که آنها باید بیش از 3 کیلومتر را زیر آب شنا می‌کردند و بعضی از بچه‌ها شنا بلد نبودند. آنها باید یاد می‌گرفتند که چطور در لباس مخصوص غواصی زیر آب شنا و از ماسک اکسیژن استفاده کنند. شنا کردن در زیر آب‌های غارها یکی از خطرناک‌ترین کارهای دنیاست و غواصان ماهر بسیاری با سال‌ها سابقه و تجربه غواصی در غار در برخی ماموریت‌ها جانشان را به راحتی و با یک اشتباه کوچ از دست داده‌اند. اما درنهایت این غواصان انگلیسی بودند که به کمک این بچه‌ها شتافتند. روند نجات بسیار پرخطر بود و عملا پیش‌بینی همه اتفاقاتی که ممکن بود رخ دهد غیرممکن. گروه نجات مجبور بودند قدم در راهی پرخطر بگذارند، اما درنهایت عملیات نجات با موفقیت انجام شد. بچه‌ها درحال حاضر در بیمارستانی در تایلند و در وضع قرنطینه قرار دارند تا وضع سلامتی‌‌شان به ثبات برسد. والدینشان هر روز تنها در ساعتی معین اجازه ملاقات با آنها را دارند.