از علاقه به كوهنوردي در دوران كودكي تا پوشيدن لباس سرخ هلال‌احمر و تبديل شدن به يكي از كوهنوردان فعال داوطلب كه در بسياري از عمليات‌هاي امداد و نجات كوهستان حضور داشته، فاصله زيادي نبود.
ولي‌الله‌خسروي در نوجواني با عضويت در هيأت كوهنوردي استان مركزي و گذراندن دوره‌هاي آموزشي و تخصصي كوهنوردي، خيلي زود به‌عنوان كوهنورد داوطلب جمعيت فعاليتش را آغاز كرد. خودش مي‌گويد: «علاقه به كوهنوردي خيلي زود من را با جمعيت هلال‌احمر و امدادگرانش آشنا كرد. پيش از آشنايي با هلال‌احمر بسياري از قله‌هاي مرتفع كشور مانند دماوند، علم كوه، سبلان، شهباز، لجور و... را فتح كرده بودم. در تمام اين صعودها اما وقتي حضور كوهنوردان امدادگر هلال‌احمر را در حوادثي كه براي همنوردان پيش مي‌آمد، مي‌ديدم تصميم گرفتم با گذراندن دوره‌هاي تخصصي امداد و نجات لباس هلال‌احمر را هم به تن كنم.»
خسروي كه اكنون در پايگاه امداد و نجات جاده‌اي سوم خرداد اراك هم به‌عنوان نجاتگر و هم به‌عنوان امدادگر حوزه امداد و نجات كوهستان فعاليت مي‌كند، علاوه بر حضور در عمليات‌هاي متعدد امداد و نجات جاده‌اي، ماجراهاي بسياري از عمليات‌هاي امداد و نجات كوهستان براي تعريف كردن دارد: «در يكي از عمليات‌هاي امداد و نجات دشوار كه اخيرا اتفاق افتاد، دو كوهنورد جوان در خط رأس قله «عمر دوباره» در ارتفاعات سفيدخاني اراك و در هنگام بازگشت از قله دچار حادثه شدند. آنها به دليل رعايت نكردن نكات ايمني و نيز استفاده از تجهيزات نامناسب براي چنين صعود و فرودي، از يكي از ديواره‌ها به‌صورت نيمه معلق آويزان شده و امكان بازگشت از مسير طي شده را هم نداشتند. در صورت افتادن از ارتفاع، سقوط آزاد مرگبار صد متري و برخورد با تخته سنگ پايين ديواره در انتظار آنها بود. حوالي ظهر و پس از دريافت خبر بلافاصله همراه با يك امدادگر ديگر در محله حادثه حاضر شديم. ابتدا وضعيت منطقه و محل حادثه را به دقت بررسي كرديم تا روش صحيح براي نجات كوهنوردان گرفتار را انتخاب كنيم. با استفاده از ابزارهاي مياني و سنگ نوردي، در نقطه مورد نظر كارگاه ايجاد كرديم و با استفاده از دريل در ديواره سنگي رول زديم. سپس با استفاده از هارنس، كوهنوردان نيمه معلق را با رعايت نكات ايمني به محل امن منتقل كرديم. اين عمليات كمتر از 2 ساعت طول كشيد و دليل موفقيت آن و سرعت مناسب براي پايان عمليات رعايت نكات كليدي براي حفظ ايمني افراد گرفتار در ديواره بود. هرچند با توجه به وضعيت كوهنوردان بايد سرعت بيشتري به كار مي‌داديم اما هميشه در وهله اول ايمني امدادگران و كوهنوردان گرفتار در اولويت است و هيچ‌وقت سرعت عمل نبايد فداي به خطر افتادن ايمني امدادگران و كوهنوردان حادثه‌ديده شود.»