يكي از مهم‌ترين و اثرگذارترين خدماتي كه در قالب كاروان‌هاي سلامت هلال‌احمر به مردم مناطق محروم و روستاهاي كم برخوردار ارایه مي‌شود، خدمات مشاوره‌اي و روان‌درماني و حمايت‌هاي رواني است. مسئوليتي كه روان‌شناسان و مشاوران داوطلب جمعيت، مسئوليت آن را برعهده گرفته‌اند تا همگام با ديگر داوطلبان متخصص، باري از روي شانه‌هاي محرومان برداشته و انگيزه و اميد به زندگي را به آنها برگردانند. آرزو نجفي زاد، كارشناس روان‌شناسي و از مشاوراني است كه بيش از يك دهه است همراه با كاروان‌های سلامت استان آذربايجان شرقي به ساكنان روستاهاي محروم اين استان خدمت‌رساني مي‌كند.
نجفي زاد مي‌گويد: «علاوه بر حضور پزشكان و پرستاران داوطلب و حل مشكلات و درمان بيماري‌هاي جسمي، ساكنان روستاهاي كم برخوردار و در معرض آسيب، نياز به مشاوره روان‌شناسان و كاهش برخي آلام روحي و رواني هم دارند. به همين دليل همواره در كاروان‌هاي سلامت روان‌شناسان داوطلب هم خدمات مشاوره‌اي به اقشار
آسيب‌پذير، كودكان، سالمندان، زوج‌هاي جوان و... ارایه مي‌كنند.»
روان‌شناس داوطلب جمعيت هلال‌احمر آذربايجان شرقي خاطره‌اي از زلزله ورزقان تعريف مي‌كند: «زلزله ورزقان خسارات مالي و البته روحي و رواني زيادي برجاي گذاشت. پس از زلزله با مادر و دختري آشنا شدم كه فقط آن دو نفر از يك خانواده پرجمعيت باقي مانده بودند. چند هفته‌اي به ازدواج دختر جوان مانده بود و شوك حاصل از زلزله و از دست رفتن اعضاي خانواده و تمام دارايي‌هايشان، آنها را در وضعيت روحي نامناسبي قرار داده بود. مشاوره و حمايت رواني از آنها را وظيفه اصلي خودم قلمداد كردم و صحبت كردن حضوری و تلفني با آنها به يكي از برنامه‌هاي ثابت من تبديل شد. وقتي با كمك خيّران براي دختر جوان جهيزيه تهيه شد، روحيه ادامه زندگي را پيدا كرد و مهم‌تر از آن وقتي مادرش براي قدرداني سراغ من آمد، انگار بزرگ‌ترين هديه‌ام را از خدمت‌رساني در هلال‌احمر دريافت كردم.»
نجفي زاد در ادامه به ديگر خدماتي كه روان‌شناسان داوطلب مي‌توانند در قالب كاروان‌هاي سلامت و مأموريت‌هاي داوطلبانه به آن توجه كنند، اشاره مي‌كند: « به نظرم حتي يك روان‌شناس و مشاور هم بايد علاوه بر مشاوره و ارایه خدمات روان‌درماني و... قدم ملموسي براي حل مشكل خانواده‌هاي نيازمند روستايي بردارد. قدمي كه البته بدون ياري خيّران داوطلب امكان‌پذير نيست. در تمام اين سال‌ها هر وقت پاي درد دل اين خانواده‌ها نشستم تا مرهمي بر زخم‌شان باشم، مشكلات و كمبودهاي مادي‌شان را هم با خيّران در ميان گذاشتم. توانستيم در اين مدت با كمك خيّران داوطلب و نيز معرفي اين خانواده‌ها به جمعيت و سازمان داوطلبان، لوازم تحرير براي دانش‌آموزان كم‌بضاعت و لوازم ضروري خانه مانند يخچال، فرش و... تهيه كنيم.»