شهروند| نام روستای «کوچر» و مریوان در روزهای اخیر بیشتر از هر جای دیگری در ایران بر سر زبان‌ها افتاده. «شاهو درخشانی» برادر کوچر در گفت‌وگو با «شهروند» از حال و هوای این روزهای روستای «کوچر» و مریوان بعد از موفقیت جهانی که برادرش کسب کرده، می‌گوید؛ شاهو می‌گوید مردم روستا و شهر مریوان در پوست خود نمی‌گنجند و با برپایی مراسم رقص و جشن و پایکوبی حال و هوای تازه‌ای به این منطقه داده‌اند که هنوز هم در جریان است. متن زیر روایت «شاهو» از «کوچر» است که با هم می‌خوانیم:
برادر من «فریدون درخشانی» است که نام خود را به «کوچر بیرکار» که به معنای «متفکر مهاجر» است، تغییر داد. فریدون زمانی که جایزه فیلدز را کسب کرد، ما در پوست خود نمی‌گنجیدیم. واقعا خوشحال بودیم به گونه‌ای وصف آن برایم بسیار سخت است؛ احساس غرور و سربلندی مضاعفی به من و خانواده‌ام دست داده است. نکته جالب توجه اینجا بود که مردم، همشهریان و همزبانانم بیشتر از ما خوشحال بودند. شادمانی آنها به گونه‌ای است که در این چند روز منزل ما تبدیل به محل دائمی رفت‌وآمد مردم شده است. آنها مراسم خوشحالی خود را به طرق مختلف انجام می‌دهند. در منزل ما هم مراسم‌هایی برگزار شده است. پدر و مادرم از این موضوع آنقدر خوشحال شدند که زبانشان قاصر بود و حتی یکی دو روز اول نمی‌توانستند هیچ حرفی بزنند؛ کاملا در حالت شوک بودند. افتخارآفرینی فریدون روحیه خوب و غیر قابل وصفی به ما و پدر و مادرم داده است. زندگی ما یک زندگی معمولی بود و هست.
خانواده من از همان ابتدا به کار کشاورزی مشغول بودند. کشت برنج، سبزیجات و گندم ازجمله محصولاتی است که ما به آن اشتغال داریم. کوچر هم پا به پای ما و پدر و مادرم در کار کشاورزی کمک می‌کرد.
 در دوره جنگ 8 ساله ایران و عراق مردم منطقه مریوان به لحاظ شرایط مالی روزگار سختی داشتند. کوچر همیشه از این مسأله رنج می‌کشید و دلش با مردم بود. خیلی خوش‌اخلاق بود و مردم واقعا کوچر را دوست داشتند.
 دوران تحصیل کوچر هم متأثر از این شرایط بد مالی بود که جنگ بر آن سایه انداخته بود. کوچر از بچگی دوران تحصیل خود را به صورتی درخشان سپری کرد. یادم هست وقتی اول دبیرستان بود، کوچر درس‌های دوم و سوم دبیرستان را به‌ طور کامل مطالعه کرده بود؛ یعنی زمانی که وارد دوم و سوم دبیرستان شد، درس‌ها برایش به نوعی حالت دستگرمی داشت؛ نه این‌که فکر کنید به صورت جهشی درس خوانده، نه. اما کوچر از مقاطعی که در آن تحصیل می‌کرد، جلوتر بود.
ارتباط ما با کوچر در طول سال‌هایی که در خارج از کشور زندگی کرده، به صورت مداوم بوده و همیشه در جریان بوده است. راه‌های ارتباطی ما از طریق تلفن، ایمو و دیگر اپلیکیشن‌های صوتی و تصویری بوده است. خبر دریافت جایزه جهانی ریاضی را خود کوچر به خانواده داد و چندی طول نکشید که این خبر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد. کوچر همسری تایلندی دارد که او هم در همان دانشکده‌ای که برادرم تدریس می‌کند به کار تحصیل و پژوهش مشغول است. آنها یک پسر کوچک
 هم دارند.

فیلدز یا نوبل ریاضی
جایزه نوبل خیلی معروف است اما نکات عجیب و غریب خودش را دارد، مثل اینکه این جایزه در زمینه ریاضیات داده نمی‌شود، به جای آن همین مدال فیلدز داده می‌شود که دو سال پی در پی ایرانی‌ها موفق به دریافتش شده‌اند و به نوبل ریاضی معروف است. این تفاوت‌هایی با نوبل دارد، مثل اینکه هر 4سال یک بار برگزار می‌شود و هر بار هم در یکی از شهرهای دنیا. این مدال را یک ریاضیدان کانادایی به نام جان چارلز فیلدز ابداع کرده و 1936 تا امروز هم اتحادیه جهانی ریاضیات آن را به ریاضیدان‌های جوان (کمتر از 40سال) که کار خاص و ارزنده‌ای در رشته ریاضی انجام داده باشند، اهدا می‌کند. این جایزه در واقع یک مدال (یا سکه) به همراه ۱۵٬۰۰۰ دلار کانادا است. سکه از طلا ساخته شده و روی آن تصویر نیمرخ ارشمیدس حکاکی شده‌است.