مریم شکرانی روزنامه‌نگار

«بنزین انبار کرده بود و خانه‌اش روی هوا رفت» این خلاصه یک خبر است بعد از آن‌که شایعه گرانی بنزین دهان‌به‌دهان چرخید. بعد از آن‌که صف دراز جایگاه‌های سوخت خبرساز شد. حالا «صف‌ها» در ایران مدام خبرساز می‌شوند: «صف دلار»، «صف طلا»، «صف خرید خودرو»، «صف سفر خارجی»، «صف بنزین» و...  و مردمی که گویا دچار جنون «صف» شده‌اند. فقط یک اشاره کافی است که فلان چیز گران می‌شود و آن وقت است که مردم برای خرید قطار شوند. حالا هی بگویید که کمپین «نخریم» راه انداخته‌اید یا سلطان سکه را گرفته‌اید و جمشید بسم‌الله بازار ارز را به‌هم ریخته است، باز هم چیز زیادی تغییر نمی‌کند.
باز هم مردم می‌دانند که اگر امروز نخرند، فردا بیچاره می‌شوند. آنها می‌دانند که این اقتصاد مشکل دارد و اگر نخرند معجزه نمی‌شود. مگر بازار مسکن خیلی داغ و پررونق است که ظرف یک دهه قیمت خانه رشد 570‌درصدی داشته است؟ مگر مردم برای خرید میوه صف کشیده‌اند که بهای خیار نسبت به پارسال رشد 74‌درصدی داشته و موز 58‌درصد و سیب 65‌درصد گران شده است؟ مگر صف یخچال و اجاق گاز و مایکروفر داشته‌ایم که قیمت برخی از این اقلام تا 100‌درصد بالا رفته است؟ ... خود آقایان خوب می‌دانند که صف‌ها مشکل اساسی نیستند. خوب می‌دانند که کمیت اقتصاد از جای دیگر می‌لنگد. اقتصادی که سال‌هاست رنگ ثبات به خود ندیده و هر سرمایه‌گذار خارجی را فراری داده است. اقتصادی که دهه‌هاست اسیر دست کج‌سلیقگی مدیران است،  اسیر فسادها و رانت‌ها و ویژه‌خواری‌هایی که سال‌هاست مرض اقتصاد را حادتر و حادتر کرده‌اند و تنها وقتی که غائله بالا می‌گیرد، «بگم بگم»‌ها گل می‌کند و توپ‌ها به زمین دیگران پاسکاری می‌شود. اقتصادی که روی انگشت دلال‌ها و پول نفت است، بی‌آن‌که تولید و تولیدکننده جایگاهی داشته باشد. اقتصادی که یک‌شبه گنج قارون می‌آورد و یک‌شبه به خاک سیاه می‌نشاند و درواقع بیشتر شبیه قمار است تا یک سیستم کارآمد و هدفمند اقتصادی.
طبیعی است که در این بلبشو، مردم نگران فردایشان باشند. نگران چیزهایی که دیگر ساعتی بعد نمی‌توانند بخرند. نگران ارزش پولی که به سرعت می‌ریزد و فقری که بیشتر می‌شود و اجاره‌نشینی‌ها و حاشیه‌نشینی‌هایی که ‌سال‌به‌سال رشد می‌کند. اقتصادی که سال‌هاست ناکارآمدی‌اش مردم را رنج می‌دهد و حالا انگار آنها را به جنون صف دچار کرده است. جنونی که امروز یکی گالن‌گالن بنزین بخرد و در خانه‌اش انبار کند و فردا زندگی‌اش روی هوا برود... به جای محکوم کردن مردم این وضع را اصلاح کنید. مردم به رانت‌خوارها مجوز نداده‌اند، مردم صاحب امضاهای طلایی نیستند، مردم برای پول نفت تصمیم نمی‌گیرند، مردم با واردات بی‌رویه کارخانه‌ها را فلج نمی‌کنند، مردم سرمایه‌گذار خارجی را فراری نمی‌دهند، مردم میم.الف و ع.ر‌ها نیستند... لطفا این را بفهمید آقایان!