میدان‌های رزم در دوران دفاع مقدس هم شاهد حضور پر رنگ‌امدادگران هلال‌احمر بودند.
سرخ پوشانی که فعالیت‌های بشردوستانه شان را حتی تا آن سوی خاکریز‌ها و خط مقدم جبهه، میان گلوله باران و موشک باران با عشق و فداکاری دنبال می‌کردند. شهید سید فخرالدین عمادی یکی از‌امدادگران دفاع مقدس است که در بمباران شیمیایی حلبچه به درجه رفیع شهادت نائل شد.
29 سال از آخرین دیدار 2 برادر می‌گذرد‌اما سید محمد حسین عمادی هنوز هم خاطره رشادت‌ها و از خودگذشتگی‌های برادر کوچک تر را از یاد نبرده است. نوجوانی که در روزهای تحصیل یک پای ثابت
کمک رسانی به اهالی محله قدیمی‌شان بود و با شروع جنگ تحمیلی هم راهی جبهه‌ها شد تا زخم مجروحان جنگ را تیمار کند. سید محمد حسین عمادی از عضویت برادرش در جمعیت هلال‌احمر برای مان می‌گوید: «سید فخر الدین عاشق پزشکی بود. اگر توفیق شهادت نصیبش نمی‌شد،‌امروز یکی از آن پزشک‌های حاذق و خیر شده بود. وقتی در دوران دبیرستان با هلال‌احمر آشنا شد، به عشق آشنا شدن با کمک‌های اولیه و کمک به مصدومان به صورت داوطلبانه وارد جمعیت هلال‌احمر شد. یادم هست حتی در مسجد محله، برای بچه‌ها کلاس آموزشی می‌گذاشت، تا آنها هم در مواقع لزوم کمک حال خانواده و همسایه‌ها باشند.» عمادی مکثی می‌کند و ادامه می‌دهد:« جنگ که شروع شد، دلش طاقت نیاورد. مثل داوطلب شدنش در هلال‌احمر، آنجا هم به صورت داوطلبانه راهی جبهه شد و در کسوت یک‌امدادگر مجروحان را مداوا می‌کرد. از دیگر‌امدادگرانی که آنجا بودند شنیدیم، وقتی خبر بمباران شیمیایی حلبچه به گوشش رسید، به هوای کمک رسانی به مردم حلبچه بی درنگ راهی آن شهر شد.‌اما خودش هم گرفتار آن وحشی گری رژیم بعث شد و چند روز بعد در اثر آسیب‌های جدی شیمیایی، به شهادت رسید.»