حسین جمشیدی روزنامه‌نگار

ورزش، قهرمانی و بالا رفتن پرچم ایران در بازی‌های آسیایی از چند روز تمام نگاه‌ها را به خود جلب می‌کند. اوایل تابستان مردم یک ماه هیجان را با جام‌جهانی تجربه کردند و از آن لذت بردند، اما حالا نوبت به رشته‌های غیرفوتبالی رسیده است. از هفته آینده تب ورزش در سراسر ایران و حتی قاره آسیا داغ می‌شود.
تمامی قهرمان‌های بزرگ قاره کهن در اندونزی گرد هم می‌آیند تا از فرصتی که 4‌سال انتظار آن را می‌کشند، نهایت استفاده را ببرند. البته مدت‌هاست که کار برای مسئولان و قهرمان‌های ورزش آغاز شده و آنها ماه‌هاست که خود را برای شرکت در یک رویداد بزرگ آماده می‌کنند.
حالا زمان نمایش فرا رسیده و خیلی از ورزشکاران که تشنه کسب افتخار هستند، باید پا به میدان نبرد گذاشته و برای اهتزاز پرچم ایران در کشور جنوب‌شرقی آسیا تلاش کنند.
 از همین چهارشنبه با مسابقه تیم‌های هندبال و فوتبال این سریال هیجان‌انگیز 20 روزه در اندونزی برای ایرانی‌ها آغاز می‌شود و تا 11 شهریورماه ادامه خواهد داشت.
از نخستین ساعات صبح تا آخرین ساعات شب مردم برای موفقیت قهرمان‌های خود در رشته‌هایی که حتی شاید تا به حال اسمش را هم نشنیده باشند، دعا می‌کنند.
همه پای گیرنده‌های خود در محل کار و زمان استراحت در خانه میخکوب می‌شوند، تا نمایش قهرمان‌های نامدار و پدیده‌هایی که نخستین تجربه خود را پشت سر می‌گذارند، مشاهده کنند. مثل المپیک هم نیست که کسی به‌عنوان هفتمی و هشتمی راضی باشد.
تقریبا همه ورزشکاران اعزامی از ایران برای رفتن روی سکو و کسب مدال تا آخرین نفس می‌جنگند، چون خوب می‌دانند خیلی از همتایان آنها پای گیرنده‌ها حسرت جایگاهشان را می‌خورند و آرزو داشتند در چنین موقعیتی قرار داشتند.
 شاخص‌ترین آنها هم کیمیا علیزاده، دختری که خودش را برای کسب یک افتخار بزرگ در روزهای رویایی زندگی آماده کرده بود، اما فاصله رژه رفتن جلوتر از همه ورزشکاران در مراسم افتتاحیه و سپس کسب نخستین مدال طلا با خانه‌نشینی فقط یک زمین خوردن و پیچش زانو بود.
باید امیدوار بود همه 378ورزشکاری که از ایران وارد خاک اندونزی می‌شوند، خوب توجیه باشند که در چه جایگاهی هستند و چند‌میلیون نفر در زمان مبارزه و آن لحظه کلیدی مسابقه آنها را تماشا و البته دعا می‌کنند. شاید این آخرین فرصت باشد، شاید! پس لطفا با تمام وجود برای شاد کردن مردم ایران بجنگید.