حسین جمشیدی- اندونزی| شاید میزبانی اندونزی به بهترین شکل انجام نشود؛ اما وقتی شور و شوق مردم را در خیابان‌ها و محل برگزاری بازی‌ها برای مشاهده ورزشکاران داخلی و خارجی می‌بینید؛ ناخودآگاه به وجد می‌آیید. ما هم با دیدن چنین صحنه‌هایی فقط حسرت می‌خوریم که چرا نمی‌توانیم چنین رویدادی را در کشورمان میزبانی کنیم.
افتتاحیه همه را شوکه کرد
از ورود رئیس‌جمهوری اندونزی با موتورسیکلت به استادیوم گرفته تا برگزاری منظم مراسم، همه اتفاقاتی که شنبه‌شب در استادیوم گلورا بانگ شهر جاکارتا رخ داد، باعث شد علاقه‌مندان به ورزش در سطح آسیا و کسانی که تا قبل از این به میزبانی اندونزی ایراد می‌گرفتند، شوکه شوند. اندونزی خیلی خوب توانست از پس برگزاری یک مراسم افتتاحیه شکیل بربیاید و لبخند رضایت‌بخش رئیس‌جمهوری این کشور هنگام خروج و دست تکان‌دادن بیرون از استادیوم برای مردم کشورش هم نشان از همین موضوع داشت. البته برنامه‌های متنوعی که برای مراسم افتتاحیه درنظر گرفته شده بود، هرچند به بهترین شکل انجام شد؛ اما حوصله ورزشکارانی که می‌خواستند زودتر برای استراحت به دهکده بازی‌ها برگردند و خودشان را آماده مسابقات کنند، سر برد. همین باعث شد تا هنگام پایان مراسم افتتاحیه فقط ورزشکاران میزبان در استادیوم باشند.
ثبت‌نام اندونزی در تاریخ
هجدهمین روز از هشتمین‌ماه ‌سال 2018 مراسم افتتاحیه بازی‌های آسیایی برگزار شد تا از این نظر هم نام اندونزی با ثبت تاریخ 2018.8.18 جاودانه شود. آنها روز استقلال کشورشان را با شروع بازی‌ها همزمان کردند و 3روز تعطیلی برای این جشن بزرگ بازی‌های آسیایی را تحت‌تأثیر خود قرار داد. از کاهش بار ترافیکی بگیر تا فستیوال‌های ورزش همگانی که به صورت شبانه‌روزی برگزار می‌شود. اندونزیایی‌ها این روزها بسیار خوشحال هستند و دولت این کشور هم با برگزاری بازی‌های آسیایی توانسته هزاران فرصت شغلی حتی برای افراد نوجوان ایجاد کند.
نقایص اندونزی و یک حسرت آشنا
البته که نباید فراموش کرد، نقایص میزبانی اندونزی از همان لحظه اول ورود به فرودگاه جاکارتا به چشم هرکسی می‌آید. غیرقابل پیش‌بینی هم نبود که این کشور نتواند مثل کره‌جنوبی، ژاپن و چین از بازی‌های آسیایی میزبانی کند. از بی‌برنامگی در حمل‌ونقل و معطلی خیلی از تیم‌های ورزشی در فرودگاه گرفته تا ترافیکی که به نظر می‌رسد خیلی دولت اندونزی نتوانسته برای آن چاره‌ای بیندیشد. شما فقط برای فرار از ترافیک می‌توانید از موتورسیکلت‌هایی استفاده کنید که در سطح شهر تعدادشان بسیار بالاست و با کلاه سبز مشخص هستند. این روزها خبرنگاران ایرانی برای رسیدن به وظایف خود بیشتر از همه از این راهکار استفاده می‌کنند. اندونزی که هدف خود را میزبانی از المپیک 2032 عنوان کرده، با استفاده از نیروهای قدرتمند همچون اریک توهیر، رئیس سابق باشگاه اینتر فعلا نمره قبولی گرفته است. شیخ احمد، رئیس شورای المپیک آسیا که همراه با اعضای هیأت اجرایی تصمیم گرفته میزبانی بعدی را بار دیگر به کشور چین واگذار کند، از اندونزی و رئیس‌جمهوری این کشور تقدیر کرد تا مشخص شود از تصمیم خود پشیمان نیست. تازه این راه برای کشوری نسبتا ضعیف در جنوب‌شرق آسیا آغاز شده و آنها می‌خواهند تا  2 هفته دیگر از فرصتی که برایشان رخ داده، لذت ببرند. حتی در سالن کشتی که می‌دانند نمایندگان با نتایج عجیبی شکست می‌خورند، از ورزشکار خود حمایت می‌کنند و به هیچ‌وجه پاپس نمی‌کشند. با دیدن این اتفاقات فقط حسرتی در دلمان ایجاد می‌شود که چرا ایران با داشتن پتانسیل بالا، نمی‌تواند چنین رویدادی را در چنین سطحی برگزار کند. اتفاقی که قطعا نه‌تنها ورزش ایران، بلکه کل کشور  را تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهد و ما را یک گام به جلو می‌برد.