هر خانواده باید برای شرایط اضطراری و بلایا یک برنامه ارتباطی داشته باشد و آن را تمرین کند. موارد زیر را باید در برنامه ارتباطی خانواده در نظر داشت:  
همه اعضای خانواده باید شماره تلفن یکی از آشنایان یا بستگان را در نقاط دیگر شهر یا شهرهای دیگر از حفظ بدانند تا در مواقعی که ارتباطات در منطقه آنان بر اثر حوادث و بلایای احتمالی مختل می‌شود، بتوانند از این طریق از احوال همدیگر مطلع شوند. همه اعضای خانواده از قبل باید محلی را تعیین کنند تا در صورت وقوع حوادث و بلایا اگر منزلشان تخریب شد و افراد در آن هنگام در جاهای مختلف مثلا محل کار، مدرسه و… بودند، بتوانند در آنجا دوباره دور هم جمع شوند و همدیگر را پیدا کنند. این مکان مثلا می‌تواند میدان محله یا مکان شناخته‌شده دیگری باشد. اعضای خانواده می‌توانند مکانی را تعیین کنند که برای یکدیگر پیغام بگذارند؛ مثلا می‌توانند درختی را معلوم کنند که پیغام‌های خود را بنویسند و به آن وصل کنند تا از حال هم باخبر شوند.