در این که اکثر نوابغ کمی تا قسمتی کم داشته و دارند کمتر کسی است که شکی داشته باشد! اما این که کسی سلامتی خود را به خطر بیندازد آن هم برای کشف حقیقتی که ممکن است احیانا جان فرد یا افرادی را در آینده نجات بدهد، فقط می‌توان از واژه فداکاری برای توصیف آن استفاده کرد. در بخش نخست این مطلب تعدادی از دانشمندانی که آزمایش‌های عجیب و بعضا خطرناک را روی خود انجام داده‌اند به شما معرفی کردیم. بخش دوم و پایانی این مطلب را در ادامه می‌خوانید.
جان استپ John Stapp
پزشک و جراح سابق نیروی هوایی آمریکا برای شناسایی بالاترین سرعت و شتابی که انسان می‌تواند از آن جان سالم به در ببرد، خود را معرض چندین و چند آزمایش سرعت قرار داد و به سریع‌ترین مرد جهان مشهور شد. او ماجراجویی خود را با کمک وسیله نقلیه‌ای انجام می‌داد که به آن موتور جت وصل شده بود. نتیجه آزمایش‌های او استخوان‌های شکسته، شبکیه چشم متلاشی‌شده و چندین آسیب بدنی جدی دیگر بود.
لئونید روگوزوف Leonid Rogozov
تا حالا شنیده بودید کسی خود را جراحی کند؛ آن هم بدون بی‌هوشی؟ این پزشک روسی در سال ۱۹۶۰ هنگام خدمت در ایستگاه تحقیقاتی شوروی مبتلا به التهاب صفاق شد و تصمیم گرفت آپاندیس خود را جراحی کند. این جراحی 2 ساعت طول کشید و روگوزوف 4 شب پس از جراحی توانست فعالیت‌های روزانه خود را از سر بگیرد.
مایک استرود Mike Stroud
حتی شنیدن واژه «نمونه‌برداری» هم کافی است تا دل نویسنده و مخاطبان این ستون آشوب شود، اما دانشمند بریتانیایی، مایک استرود، متخصص در زمینه مقاومت انسان و محیط‌های دشوار و همچنین پزشک متخصص بیمارستان عمومی ساوت هامپتون که در چندین سفر اکتشافی قطبی حضور داشت طی یکی از این سفرها، عمل نمونه‌برداری از بافت ماهیچه پای خود را بدون استفاده از مواد بی‌حس‌کننده انجام داد.
گودرون پفلیگر Gudrun Pflueger
عشق و علاقه عجیب این خانم کوهنورد اتریشی به گرگ‌ها که به منظور مطالعه روی آنها انجام می‌پذیرفت تا مدت‌ها نقل محافل علمی بود. در یکی از سفرها، او در حالی دیده شده بود که در نزدیکی گله‌ای از گرگ‌ها، برای نزدیک‌تر آوردن آنها روی زمین دراز کشیده و خود را طعمه قرار داده بود.
الیزی ویدوسون Elsie Widdowson
بیوشیمیدان کالج امپریال لندن و همکارش رابرت مک‌کین به منظور بررسی آثار محدودکردن کالری بر سلامت بدن، رژیم غذایی شدیدی را برای مدتی طولانی روی خود اجرا کردند. او از نتیجه مطالعات خود توصیه‌های حیاتی را برای کمک به افرادی که در کمپ‌های نازی برای مدتی طولانی در گرسنگی شدید قرار داشته و دچار سوءتغذیه شده بودند، به دولت بریتانیا عرضه کرد.