پزشكان داوطلب به‌عنوان بازوهاي هلال‌احمر در درمان افراد آسيب ديده جامعه تأثير مثبتي دارند. آنان در روستاهاي دورافتاده و مناطق محروم به مداواي محرومان مي‌پردازند.
دكتر «خسرو مهديان» پزشك داوطلب هلال‌احمر از سال 1360 وارد جمعیت شده است. او در مناطق محروم به ويزيت بیماران مي‌پردازد و سال‌ها مطبش را وقف معاينه افراد محرومي كرده كه از سوی هلال‌احمر استان چهارمحال و بختياري معرفي مي‌شوند. او مي‌گويد: «هميشه براي خدمت گوش به فرمان هلال‌احمر هستم. اين ارگان بشردوست از هيچ تلاشي براي خدمت به محرومان دريغ نمي‌كند. وقتي درسم تمام شد وارد هلال‌احمر شدم. بلافاصله جنگ تحميلي شروع شد و به‌عنوان داوطلب به جبهه رفتم و فعاليت كردم.
شرايط سخت بود ولي همگي تلاش مي‌كرديم. گاهي وقت‌ها آنقدر تعداد مجروحان زياد مي‌شد كه مجبور بوديم چند روز به‌صورت 24ساعته آن هم با حداقل استراحت كار كنيم.»مهديان معتقد است كه همه پزشكان بايد عضو هلال‌احمر شوند: «كار پزشكي رابطه مستقيمي با جنس فعاليت‌هاي هلال‌احمر دارد. اولين تعهد يك پزشك خدمت بدون چشمداشت به مردم است؛ همان‌طور كه يك امدادگر و يك عضو هلال‌احمر داوطلبانه به مردم خدمت مي‌كند.
هلال‌احمر بايد قدر نيروهاي داوطلبش را بداند و از آنها حمايت كند. چون آنها افرادي هستند كه صادقانه پا به اين عرصه گذاشته‌اند. بايد قدر اين نگرش را دانست.»اين پزشك همبستگي را يكي از پيام‌هاي هلال‌احمر مي‌داند و مي‌گويد: «اگر در زمينه فعاليت‌هاي جمعیت همه دست به دست هم دهيم مي‌توانيم تمام محروميت‌ها را از بين ببريم. ايرانيان مي‌توانند يك جمعيت هلال‌احمر 80ميليون نفري را تشكيل دهند. وقتي افراد نيازمند به مطب مراجعه مي‌كنند خيلي ناراحت مي‌شوم. دوست دارم مي‌توانستم‌كاري انجام دهم كه ديگر محروميتي وجود نداشته باشد.
بعضي افراد حتي به ابتدایی‌ترين خدمات پزشكي نيازمندند. شايد هزاران نفر از افراد نيازمند را مداوا و هر بار حس تلخي از فقر و نداري را در وجودم احساس كرده‌ام. همين باعث شده كارم را با قدرت بيشتري انجام دهم و به اندازه خودم نقش‌آفرين باشم.»