علی‌اکبر محمدخانی طنزنویس

تعریف از خود نباشد، در این مدت که اینجانب حضور کمرنگی در عرصه سیاست و ورزش داشتم، دیدیم که چه بلایی سر اقتصاد آمد، طوری که درحال حاضر بلانسبت سگ صاحبش را نمی‌شناسد و قیمت دلار هی بالا می‌رود. قصد ‌گله‌گزاری ندارم ولی خلایق هرچه لایق، اگر از همان روز اول کارها به اینجانب سپرده می‌شد، کار به این‌جا نمی‌کشید، ولی خب بالاخره باید به خواست مردم هم احترام گذاشت.
ولی حالا که کار به این‌جا کشیده است، بگذارید یکبار برای همیشه بگویم که کلید مشکلات در داخل کشور موجود است. برای حل مشکلات امروزی باید دست به دامن «سنت» شد؛ همانطور که می‌دانید، کلا سنت چیز خوبی است، مثلا همه ما می‌دانیم که ماست سنتی بهتر از این ماست‌‌های امروزی است که فقط الکی کش می‌آیند و معلوم نیست توی آنها چه چیزی می‌ریزند که ترش نمی‌شوند، یا همان‌طور که می‌دانید، مصرف تفریحی یک‌سری مواد سنتی برای سلامتی و مخصوصا کمردرد خیلی خوب است، درصورتی که صنعتی‌اش آدم را هپروت می‌کند و به لعنت شیطان هم نمی‌ارزد.
پس تا اینجای مطلب به خوبی روشن شد که راهکارهای سنتی همیشه جواب داده‌اند و راه‌حل مشکلات امروز را هم باید در همین روش‌ها جست‌وجو کرد.
نگارنده طی ساعت‌ها مطالعه در اینترنت به این نتیجه رسیده که مشکلات امروزه فقط و فقط با «آجیل مشکل‌گشا» قابل حل است.
شاید بپرسید:«اِاِاِ، کلک، آجیل مشکل‌گشا دیگه چه صیغه‌ایه؟» چشم این را هم توضیح می‌دهم، شما اصلا به ذهنتان فشار نیاورید.
همانطور که می‌دانید، در زمان‌های قدیم وقتی برای فردی مشکلی پیش می‌آمد، آن فرد توی دلش می‌گفت: «اگه مشکلم حل شد، بین در و همسایه آجیل پخش کنم.» و با گفتن همین جمله به سرعت برق و باد مشکلات آن فرد حل می‌شد و سپس آن فرد می‌رفت و بین در و همسایه یک مشت آجیل پخش می‌کرد، به همین راحتی.
حالا چه اشکال دارد با رجوع به این روش‌ به حل مشکلات کشور بپردازیم؟ اگر فکر می‌کنید این کارها بی‌کلاسی است، از جلوی چشم نگارنده دور بشوید که هیچ دوستتان ندارم.
مطمئن هستم که در این بین منتقدانی هم پیدا می‌شوند که بگویند «اِاِاِ مملکت تحریمه، این همه آجیل از کجا بیاریم.» همان‌طور که می‌دانید، منتقدان بزرگترین سرمایه‌های یک کشور هستند، پس در برابر هر نقدی که وارد می‌کنند، باید صبر و حوصله کرد.
 روشِ «آجیل مشکل گشا» نه‌تنها مشکلات را حل می‌کند بلکه به بازار آجیل و خشکبار هم رونق می‌بخشد، که این از مزیت‌های طرح فوق است. شاید باز منتقدان بگویند آجیل گران است.
بله ما هم می‌دانیم پسته الان کیلویی چند تومان است، ولی اصلا چه کسی گفته فقط پسته و بادام هندی جزو آجیل هستند و نخود و کشمش توله‌سگ هستند؟ شاید باز بگویند «مصرف نخود و کشمش باعث خشکی مزاج و یبوست می‌شود.»
به نظر نگارنده نه‌تنها باید دهان همچین منتقدانی را گل گرفت بلکه باید همه جای آنها را گل و حتی کلوخ گرفت که چنین حرف‌های زشتی از دهانشان بیرون می‌آید، اینطور که معلوم است، اینها فقط می‌خواهند «نه‌» بیاورند و هیچ قصد دیگری ندارند.
در آخر باز تأکید می‌کنم که حل مشکلات امروزی با نگاه به روش‌های داخلی و بومی امکان‌پذیر است با «آجیل مشکل‌گشا» برای مشکلات .