مریم طراق | پوريا جلالي‌پور يكي از اعضاي تيم‌ملي ريكرو كشور كه همراه با تيم‌ملي سابقه كسب مدال طلاي تيمي جهان را هم در كارنامه دارد، از توانخواهان مركز جامع توانبخشي هلال‌احمر است. او اگرچه پس از سانحه تصادف دچار ضايعه نخاعي شد، اما آن تصادف دلخراش برايش حكم آغازي دوباره داشت؛ آغازي پر از افتخار و موفقيت. گفت‌وگوی ما با پوریا جلایی‌پور را از دست ندهید.
معلوليت چگونه سراغ شما آمد؟
در سال 89 و در 22 سالگي دراثر سانحه تصادف با موتور دچار آسيب نخاعي شدم و از آن زمان با ويلچر حركت مي‌كنم.
فعاليت‌هاي ورزشي‌تان را از چه زماني آغاز كرديد؟
قبل از آن تصادف، ورزش‌هاي بسكتبال و بدنسازي را پيگيري مي‌كردم اما فعاليت ورزشي حرفه‌اي خود را تقريباً از 3 سال گذشته و پس از معلوليت آغاز كردم. تصور مي‌كنم مهمترين دليلي كه باعث شد به فكر ورود به دنياي حرفه‌اي ورزش بيفتم همان سانحه تصادف بود. اين محدوديت باعث شد براي رسيدن به اهدافم مصمم‌تر شوم. در حقيقت من به‌صورت اتفاقي و با ديدن مصاحبه تلويزيوني خانم زهرا نعمتي و موفقيت‌هايش در ورزش تيراندازي با كمان معلولان، وارد اين ورزش شدم و فكر كردم من هم حتماً مي‌توانم در ورزش موفقيت‌هايي كسب كنم.
در آخرين دوره مسابقات جهاني تيراندازي چه مقامي كسب كرديد؟
اين مسابقات نخستين اعزام من به‌عنوان ملي‌پوش كشور ايران به مسابقات در خارج از كشور بود. در مسابقات جهاني اخير كه در كشور چك برگزار شد همراه با تيم‌ملي موفق به كسب 11 مدال و مقام اول براي تيم شديم. من هم يك مدال طلاي تيمي و يك نقره انفرادي به دست آوردم. همچنين يك گردن آويز نقره نيز در بخش ميكس تيم به همراه خانم نعمتي كسب كردم.
به‌عنوان يك ورزشكار چگونه با معلوليت كنار آمديد؟
وقتي چنين اتفاقاتي براي هر كدام از اعضاي يك خانواده پيش بيايد، مثل طوفاني است كه همه چيز را خراب مي‌كند و اطرافيان مخصوصاً نزديكان تا مدتي هنوز نمي‌دانند چه اتفاقي افتاده است، بايد چه كار كنند و هنوز از داستان جديد زندگي خود خبر ندارند و كم‌كم متوجه شدت حادثه و وضعيت جديد زندگي خواهند شد. مادرم هم به دليل ارتباط عاطفي بسيار نزديكي كه با هم داشتيم، در اين اتفاق سختي‌هاي بسياري را تحمل كرد اما خوشبختانه با حمايت خانواده همه چيز با كمترين تنشي به سمت جلو رفت.
هلال‌احمر چطور به شما کمک کرد؟
مدت زيادي از سانحه تصادف نمي‌گذشت كه به مركز جامع توانبخشي هلال‌احمر مراجعه كردم و حدود يك‌سال هم تحت درمان بودم. تيمي كه در اين مركز فعاليت مي‌كنند، از قوي‌ترين‌هاي ايران از نظر علمي و تكنيكي هستند. همگي از سر دلسوزي و محبت كار مي‌كنند و به من كمك كرده‌اند كه بتوانم با وجود معلوليت به بهترين شرايط جسمي و آمادگي براي موفقيت در ورزش برسم. در واقع با كمك آنها بود كه توانستم پس از معلوليت به زندگي عادي برگردم و اكنون ملي‌پوش تيراندازي معلولان شوم.