یک لحظه خودمان را جای قربانیان این اخبار بگذاریم. این‌که یک روز صبح از خواب بیدار شویم و ببینیم هزاران نفر عکس ما را دیده‌اند که در یک پرونده رسوایی اخلاقی یا مالی ما را دخیل دانسته‌اند، درحالی‌که روحمان خبر ندارد. ماجرا به پرونده شرم‌آور شورای شهر بابل برمی‌گردد که هنوز ابعاد آن به صورت کامل برای افکار عمومی روشن نشده، اما متاسفانه تصویری در فضای مجازی منتشر شد از خانمی که در این پرونده نقش اصلی را به عهده داشته؛ تصویری که هیچ ارتباطی به آن پرونده ندارد و متعلق است به خانم ریحانه درفشی، داور بین‌المللی کاراته. او در گفت‌وگویی با خبرآنلاین عنوان کرده: «روزگارمان سیاه شده بود و آب از گلوی ما پایین نمی‌رفت و نمی‌دانستیم که باید چه کار کنیم. رنج زیادی به من و خانواده‌ام وارد شد و واقعا اذیت شدیم، همچنان هم این شرایط هست.» او که مدرس دانشگاه و همچنین مربی تیم کاراته دانشگاه علوم پزشکی بابل است، به پلیس فتا شکایت برده و معتقد است کسانی با سوءنیت شخصی او را هدف یک ترور شخصیتی قرار داده‌اند. او روز گذشته با فارس هم گفت‌وگو و از این جریان بشدت ابراز ناراحتی کرده است. به گزارش عصر ایران فارغ از این‌که این پرونده به نتیجه برسد یا نه، به این موضوع فکر کنیم که نقش ما در بر باد دادن آبروی فردی مثل او تا چه اندازه است؟ ما که به محض دریافت عکس و خبر کذب آن را برای ده‌ها نفر فرستادیم و احساس کردیم «اطلاع‌رسانی» و چهره کریه متخلفان را افشا کرده‌ایم از این ماجرا عبرت می‌گیریم که بار دیگر خبر مشابه را بدون صحت‌سنجی ارسال نکنیم یا شانه خالی می‌کنیم که من نمی‌دانستیم و باید از کجا می‌دانستم و ...