قبل از هر چیز باید این مسأله را مد نظر نگاه داریم که دادگاه لاهه هنوز رأی قطعی صادر نکرده و حتی رأی به صلاحیت خودش هم نداده است. در واقع آن‌چه مطرح شده قرار موقتی است که البته در نوع خودش موفقیت ایران است. دادگاه به اتفاق آرا به این نتیجه رسیده که وضعیت غیرعادی برخلاف اصول رایج بین‌الملل در جریان است و این وضعیت می‌تواند از لحاظ حقوق انسانی به ایران صدمه بزند. قطعات هواپیما و دارو اگر نرسد سلامت انسان‌ها به خطر می‌افتد و نبود مواد غذایی و کشاورزی مسائلی نیست که به دلایل سیاسی بتوان ملت‌ها را از آن محروم کرد. به این‌ترتیب و با بررسی اولیه، قراری صادر کرده تا زمانی که دادگاه به صلاحیت خود رأی بدهد و وارد رسیدگی ماهوی به موضوع شود معاملات این اقلام محدودیت نداشته باشد و مبادله پولی و بانکی هم بدون مشکل ادامه یابد. این قرار صادر شده را هم ایران و هم آمریکا باید اجرا کنند و ضمانت اجرای آنها هم حیثیت خودشان است که باید رعایت کنند. اما عجالتا در این مرحله این رأی خوبی است و به نظرم موفقیت مردم در این است که دولت با مراجعه به دادگاه پذیرفته، مسائل بین‌المللی باید از راه بین‌المللی حل شود و این قدم بزرگی است، حتی اگر رأی نهایی با ایران موافق نباشد. به این‌ترتیب حضور در این دادگاه یادآوری می‌کند حرکات کنترل نشده تنها کار ایران را در مواجهه با اتفاقات و در صحنه‌های بین‌المللی سخت می‌کند و از این رو هم این قرار موقت بُرد بزرگی برای ماست.