زهرا نعمتی: یک ورزشکار ممکن است خواسته یا ناخواسته بارها و بارها شکست را تجربه کند و طعم تلخ آن را بچشد. در بازیهای پاراآسیایی نیز ممکن است هر اتفاقی رخ دهد، اما قشنگی ورزش به این است که میتوانی دوباره بلند شده، شروع کنی و هیچگاه ناامید نشوی. با این حال امیدوارم بتوانم خاطره تلخ بازیهای آسیایی را برای بازیهای پاراآسیایی از ذهنها
پاک کنم.
امیر قلعهنوعی: به آقای تابش هم میگویم اگر مربیای وجود دارد که همین تیم سپاهان را قول قهرمانی میدهد، من دست او را میبوسم و حاضرم همین فردا این تیم را تحویل او بدهم. مگر تیمهای دیگر کار نمیکنند، بعضیها بودجهای سه تا چهار برابر ما دارند، در ضمن تماشاگر هم دارند. این حرفها به تیم فشار میآورد. من از روز اول قول قهرمانی به آقای تابش ندادهام و الان هم میگویم اگر کسی قول قهرمانی میدهد، من خودم دنبال او میروم و از این به بعد هم طرفدار سپاهان میشوم.
کیت وینسلت: من و لئوناردو دیکاپریو دوباره با هم همبازی میشویم. نمیدانم چه زمانی اما فکر نمیکنم تا چند سال دیگر این اتفاق بیفتد، به گمانم ما خیلی پیرتر از آن زمان شدهایم.
رضا یزدانی: همان ضربالمثل قدیمی؛ از ماست که برماست! ما مشکل فرهنگی داریم. در جوامعی که از نظر فرهنگی پیشرفت کردهاند، در شرایط سخت که باخبر میشوند کشورشان شاید دچار مشکل شود، عکس رفتار ما، رفتار میکنند، یعنی دلار نمیخرند، احتکار نمیکنند، ارزاق عمومی را نمیخرند و در خانه انبار نمیکنند، پشت هم هستند و از یکدیگر حمایت میکنند، اما ما چون دچار فقر فرهنگی شدهایم، به بازار یورش میبریم؛ دلار، طلا، خودرو، روغن، پوشک و... میخریم... فقط فقر فرهنگی باعث این اتفاقات میشود و خلاص. دنبال دلیل دیگری نباشید.
رضا داوودنژاد: برای چهرههای مشهور در برخی مقاطع مسئولیت اجتماعی قائل میشوند و نظرات آنها را میپرسند؛ برای مثال زمان انتخابات دوست دارند نظر افراد شناختهشدهتر معلوم شود و فکر میکنند این افراد تاثیر دارند. اما دو سالی که میگذرد این نظرات را مزاحم میدانند.