حكم دادگاه بين‌المللي لاهه در خصوص شكايت ايران از اقدامات خلاف قانون ترامپ صادر شد. اين حكم اگرچه تا اجرايي شدن آن راه زيادي در پيش است ولي به روشني مي‌تواند موضع برتر سياسي و اخلاقي ايران را در برابر ايالات متحده به نحو ملموسي بهتر از اينكه هست بنمايد. نكته بسيار مهم اين حكم، صدور رأي با اكثريت قاطع است. اين حكم نشان داد كه علي‌رغم مخالفت برخي از نيروهاي داخل كشور با برجام، اين تفاهم بزرگترين دستاورد سال‌هاي اخير كشور در حوزه روابط خارجي است. فراموش نكنيم كه حقوق بين‌الملل به طور معمول به نحوي تنظيم مي‌شود كه مطابق ميل و خواست قدرت‌هاي بزرگ جهاني است و اصولاً در چارچوب آنان نيز قرار دارد. ولي هنگامي كه ديوان لاهه به عنوان اصلی ترین نهاد قضائي جهاني حكمي را عليه ايالات متحده و با اتفاق آرا صادر مي‌كند، نشان مي‌دهد كه قدرت ديپلماسي و تمسك به همين ضوابط بين‌المللي تا چه حد برای تامین منافع ملی کشور مفيد و
كارآمد است.
باعث تأسف است كه 6 روزنامه جناح اصولگرا هيچ اشاره‌اي به اين دستاورد مهم ملي در صفحه اول خود نكردند، در حالي كه خبر آن در صدر اخبار بين‌الملل نيز قرار داشت. در جهاني كه ايالات متحده مي‌كوشد تا با زورگويي اراده خود را به ديگران تحميل كند، اين اقدام ايران را بايد يكي از دستاوردهاي مهم در مقابله با زیاده طلبی های ايالات متحده دانست، ولي چرا جناحي كه مدعي مبارزه با آمريكا است، از اين دستاورد ناراحت است به طوري كه حاضر نشده است خبر به اين مهمي را در صفحه اول روزنامه‌هاي خود بياورد؟ گویی معدودی از آنان براساس اين ضرب‌المثل كه: «ديگي كه براي من نمي‌جوشد، بگذار كله سگ در آن بجوشد» عمل مي‌كنند. اين رفتار براي كساني كه مدعي انقلابي بودن هستند بسيار زشت است. اين دستاورد نه تنها به نفع مردم و كشور است، و به لحاظ سياسي و اخلاقي دستاورد مهمي محسوب مي‌شود، بلكه عليه ايالات متحده نيز به حساب مي‌آید و اين قدرت جهاني را با چالش جدي مواجه كرده است؟ حال اين افراد با كدام يك از اين دو نتيجه مخالف
هستند؟
پاسخ كمي پيچيده است. با سود بردن مردم مخالف نيستند، بلكه با اينكه اين دستاورد به نام افرادي جز خودشان و اين دولت نوشته شود مخالفت شديد دارند. انگار در میان فعالان سیاسی کسانی هم هستند که براي بدنام كردن مخالفان خود و جلوگيري از خوشنامي آنان حاضرند هرکاری بکنند. هنگامي كه همه چيز را از دريچه تنگ سياست غير اخلاقي مي‌بينند، نتيجه همين مي‌شود كه يكي از بزرگترين دستاوردهاي ملي كشور كه محصول كوشش همه مردم و نخبگان و دولت است را ناديده مي‌گيرند.
ولي مسأله ضديت آنان با آمريكا چه مي‌شود؟ چرا اين اقدام را كه ضد آمريكاست، برنمي‌تابند؟ چرا هیچ یک از پيروزي‌هاي ديپلماتيك ایران را برنمي‌تابند و با آن مخالف هستند. اقلیتی که طالب مواجهه و درگيري مستقيم هستند. هر كشوري را كه بتوانند وارد اين ميدان كنند استقبال مي‌كنند. و از آنجا كه احتمال اين مواجهه با ايالات متحده بيشتر است بنابراين هر نوع مقابله ديپلماتيك با آن را مفيد نمي‌دانند. زيرا شكست و پيروزي ديپلماتيك محدود به همان ديپلماسي است و مانع از جنگ و خون‌ريزي مي‌شود. مخالفان داخلی مواجهه ديپلماتيك از پيروزي ايران بر آمريكا در لاهه ناراحت هستند. در خارج نیز عربستان و اسراییل از این امر ناراحت هستند.