صبح امروز، مجلس شورای اسلامی یکی از اصلی‌ترین توصیه‌های نهاد بین‌المللی FATF به ایران را بررسی خواهد کرد؛ پیشنهادی که تبدیل به یکی از داغ‌ترین مباحث سیاسی روز شده است. مخالفان هم از تریبون‌های مختلف در این ماه‌ها درباره این موضوع اظهار نظر کرده‌اند و گاهی حتی تندترین رویکردها را نسبت به موافقان داشته‌اند. روز گذشته اما خبرگزاری پانا سه سوال اصلی درباره این موضوع مطرح کرد که پاسخ به هر کدام از این پرسش‌ها را به شکل خلاصه می‌خوانید:
1) کدام کشورها از فهرست سیاه FATF خارج شده‌اند؟
این‌گونه تبلیغ می‌شود که FATF یک ابزار غربی برای مقابله با ایران یا جریان مقاومت است، اما بررسی این موضوع نشان می‌دهد که ماجرا به این شکل نیست. در نخستین گزارشی که FATF منتشر کرد، یعنی در ماه ژوئن سال 2000، نام رژیم صهیونیستی اسراییل نیز در فهرست سیاه کشورهایی که از نظر FATF در مبارزه با پولشویی فاقد کارایی لازم بودند به چشم می‌خورد. همچنین روسیه، لبنان، لیختن اشتاین و برخی کشورهای کوچک جزیره‌ای نیز در این فهرست حضور داشتند. از آن زمان تاکنون کشورهای متعددی هم از سوی FATF به فهرست کشورهای پرخطر و غیر همکار وارد و بعضا با اصلاح امور، از آن خارج شده‌اند.
2) مشکلات اقتصادی برطرف می‌شود؟
اصولا FATF قرار نیست مشکلات اقتصادی هیچ کشوری را حل کند، بنابراین هیچ تضمینی در این زمینه وجود ندارد اما یک نکته کاملا مبرهن است و آن اینکه رعایت نکردن استانداردهای FATF و بازگشتن اقدامات تقابلی آن باعث بدتر شدن وضعیت و بسته شدن هر منفذی برای تلاش در جهت بهبود اوضاع اقتصادی می‌شود.
3) آیا نقطه پایانی برای درخواست‌های FATF درباره عادی‌سازی شرایط ایران وجود دارد؟
همکاری بین‌المللی یک فرآیند است، نه یک مرحله که از آن عبور کرد. همان‌گونه که برای برقرار ماندن پروازهای بین‌المللی در قالب رژیم بین‌المللی هوانوردی (ایکائو) حرکت می‌کنیم، در مورد موضوع کار FATF کشورها هم وارد فرآیند می‌شوند و دستگاه‌های مربوطه وظایف خود را دنبال می‌کنند.