شهروند| روز گذشته در این ستون از فیلم‌هایی نوشتیم که می‌توانند رقبای فیلم بدون تاریخ بدون امضا در اسکار امسال باشند. فیلم‌هایی که همان‌گونه که گفته شد مهمترینشان فیلم جدید آلفونسو کوارون است، فیلمی به نام رم که همین روزها در جشنواره فیلم نیویورک حضور دارد، فیلمی درباره یک کارگر خانگی که به مراقبت از فرزندان یک خانواده در آستانه طلاق کمک می‌کند و آن را شخصی‌ترین پروژه کوارون تا به امروز و نوعی نامه عاشقانه به کارگر خانگی‌ای که این کارگردان را بزرگ کرد، می‌دانند. به پاخاستن مخاطبان و تشویق 10دقیقه‌ای آلفونسو کوارون بعد از نمایش فیلم در فستیوال نیویورک می‌تواند اصل مطلب را در مورد کیفیت و محبوبیت این فیلم برملا سازد. منتقدان بعد از این اتفاق بود که نوشتند این تحسین شدید  کوارون را یک قدم دیگر به دریافت دوباره اسکار نزدیک کرد...
رم که به نوعی روایت زندگی شخصی آلفونسو کوارون کارگردان فیلم محسوب می‌شود، زندگی یک خانواده طبقه متوسط ساکن مکزیکوسیتی در اوایل دهه ۱۹۷۰ را به تصویر می‌کشد. فیلمی که سازنده‌اش درباره‌اش می‌گوید: رم فیلمی سیاسی نیست، حتی اگر تنش بین ایالات متحده آمریکا و مکزیک را یادآور می‌شود. این فیلم یک داستان جهانشمول دارد و می‌خواهد بگوید مرزها باید تجلیلی از رنگ‌های متفاوتی باشد که بشریت با آنها خلق شده است، نه اسباب جدایی. جالب اینکه یالیتزا آپاراسیو بازیگر نقش اصلی زن فیلم نیز چنین موضعی دارد: اکران این فیلم اختلافات میان دو کشور را کاهش می‌دهد. امیدوارم مردم با دیدن فیلم درباره قضاوت‌های خود برمبنای رنگ پوست یا سطح تحصیلات تجدید نظر کنند و بدانند چیزی که بیش از همه اهمیت دارد، قلب و احساسات آدم‌هاست. به نظر می‌رسد کوارون اسب خود را برای بردن اسکار زین کرده است. رقبای این فیلم هم از همین هراس دارند...