سیامک رحمانی سردبیر

روز گذشته یکی از رسانه‌های منتقد دولت با عنوان «شما که به FATF رأی دادید چرا به شفافیت رأی ندادید» تلاش کرده بود رأی نمایندگان مجلس را در تایید CFT به چالش بکشد. مضمون را هم می‌شد از عنوان جالب مطلب حدس زد؛ این که اگر نمایندگان مجلس به دنبال شفافیت مالی و سلامت اقتصادی هستند چرا با اصرار مخالفان لایحه برای افشای نام خود همراهی نکرده‌اند و ترجیح داده‌اند آرا مخفی بماند. البته که جواب این دوستان ساده است و خودشان می‌دانند و به قول معروف تجاهل‌العارفین می‌کنند. در شرایطی که مخالفان سمبه پرزوری دارند و می‌توانند تجمع بدون مجوز در مقابل مجلس برپا کنند و پیامک‌های تهدید و نفرین برای نمایندگان بفرستند و کسی پیگیرشان نباشد، مصلحت این است که کسی بابت رأی شجاعانه‌اش نمایش بیهوده شفافیت ندهد و به سری که درد نمی‌کند دستمال نبندد. از دردسرها و سنگینی فشار مخالفان همین بس که روز گذشته عاملان پیامک‌ها به صراحت از کار خود گفتند و با افتخار از رعب‌آفرینی آن ابراز خشنودی کردند و خیال‌شان راحت بود که قرار نیست جز در مقابل خبرنگاران سوال و جوابی داشته باشند. اما جالب بود که عکس‌های منتشرشده از تجمع‌کنندگان جلوی مجلس نشان می‌داد عده‌ای چهره خود را پوشانده‌اند تا لابد بگویند خطری تهدیدشان می‌کند که سابقه نشان داده، نمی‌کند و این کارها برای جلب توجه و نمایشی است.
اما نکته عجیب‌تر و قابل‌تامل‌تر ماجرا جای دیگری است. به رسانه‌های مخالف FATF و حامی نمایندگان مخالف این لایحه باید گفت چرا از شعار شفافیت وکلای موردنظرشان برآشفته نشده‌اند و برایشان سوالی پیش نیامده. تناقض اینجاست که لوایح الحاق ایران به FATF قرار است در نهایت به شفافیت مالی و جلوگیری از پولشویی و فساد و کمک کشورها به تروریسم بیانجامد. آن‌چه این روزها در مورد مخالفان این لوایح گفته شد این بود که احساس خطر کرده‌اند و می‌خواهند بده بستان‌های مالی در کشور همچنان غیرشفاف بماند. حامیان دولت و پیوستن ایران به FATF می‌گویند کسانی که مخالف این قوانین هستند، جز نیات سیاسی لابد منافع خود را در سیستم بانکی غیرقابل ردیابی و کدر جست‌و‌جو می‌کنند و نمی‌خواهند پول‌هایشان را با چمدان جابه‌جا کنند اگر نه چرا باید با شفافیت مالی مخالفت کرد. واقعیت این است که همانطور که محمود حقیقی نماینده تهران گفت پاسخ مشخصی به این اتهام وجود ندارد و برای همین هم بود که کار به سروصدا و تهدید و تشنج در مجلس کشید. این شعارها که «اگر به FATF بپیوندیم همه اطلاعات سری‌مان را در اختیار دشمن قرار داده‌ایم» و «اگر عضو  FATF شویم باید سردار سلیمانی را کت بسته به دشمن تقدیم کنیم» آنقدر مضحک و دور از ذهن بود که خود مخالفان هم جدی‌اش نمی‌گرفتند. مخالفان هم یعنی آنها که از واقعیت مشکلات کشور و الزام الحاق به کنوانسیون‌هایی مثل  FATF باخبرند و نه هیجان‌زدگان بی‌گناه کف خیابان که اغلب‌شان اساسا نمی‌دانستند و نمی‌دانند ماجرا چیست و FATF چه جور جانوری است.
با این حساب شاید بهتر باشد از مخالفان لوایح بپرسیم شما که به FATF رأی ندادید چرا از شفافیت دم می‌زنید و دنبال اسم رای‌دهندگان هستید. شما اگر دنبال شفافیت و مقابله با فساد باشید قاعدتا باید اصلاح امور مالی و اقتصادی کشور را پیگیری کنید که گهگاه آتش فساد از گوشه‌ای زبانه می‌کشد. اگرنه، اعلام رأی و نام رای‌دهندگان که مسأله بزرگی نیست. کسی که حسابش پاک است باید به فضای مجازی و انتشار آزاد اطلاعات و فعالیت در اتاق شیشه‌ای رأی مثبت بدهد و از فاش‌گویی رسانه‌ها حمایت کند. که در تمام این زمینه‌ها کارنامه روشنی وجود دارد و سابقه مدعیان موجود است.