مسايل روزانه از قبيل نرخ ارز و FATF و باران و سيل و ترامپ و خلاصه ده‌ها خبر ريز و درشت ديگر اجازه نمي‌دهد كه به مسايل مهمي بپردازيم كه عصاره بشريت است و اگر اينها نبود، تمايزي ميان انسان و ساير موجودات نبود، شايد كه از موجودات ديگر كم‌ارزش‌تر نيز بودیم. مسأله ای به نام انسانيت، از خودگذشتگي، كمك به ديگران فارغ از هر نوع ويژگي آنها. در روزهاي گذشته پزشكي فرانسوي كه اصالتاً از پدري ايراني و مادري فرانسوي و در ايران زاده شده بود چندی پس از آن که در شهریور ماه از ایران به فرانسه برگشت، ايست قلبي كرد و درگذشت. پزشكي كه تمامي توان خود را براي كمك به كودكان محرومي صرف مي‌كرد كه ستون فقرات آنها دچار اشكال است و بايد جراحي يا ارتوپدي و فيزيوتراپي شوند. دكتر كيوان مزدا، در 69 سالگي دچار ايست قلبي شد. براي آنكه درك بهتري از خدمات او پيدا كنيم، به ناچار بايد فيلم مستند «آي آدم‌ها...» ساخته كارگردان متعهد و انسان‌دوست ما يعني رخشان بني‌اعتماد را ببینیم. فيلمي كه هدف آن معرفي فعاليت‌هاي موسسه خيريه زنجيره اميد است. تا هنگامي كه اين فيلم را نبينيم، متوجه عمق درد و رنج خانواده‌هايي كه داراي فرزندان معلول جسمي كه ستون فقرات آنان دچار اشكالات اساسي است نمي‌شويم. تا هنگامي كه اين فيلم را نبينيم متوجه شادي و نشاط كودكاني كه بر اثر درمان دكتر كيوان مزدا و همكارانش، بهبودي حاصل كرده‌اند نمي‌شويم. شادي و نشاطي كه در چهره پدران و مادران رنج كشيده اين كودكان درمان شده مي‌بينيم، بسيار تأثيرگذار است. كودكاني كه نه تنها درد و رنج معلوليت، بلكه فقر را در چهره آنان مشاهده مي‌كنيم ولي هنگامي كه سلامتي را بازمي‌يابند، پنجره ديگري پيش روي آنها گشوده مي‌شود كه پيش از آن تمامی پنجره‌های زندگیشان به غم و اندوه باز مي‌شد.
دكتر كيوان مزدا بيش از سه دهه از عمر خود را صرف فعاليت‌هاي داوطلبانه كرد و تا آخرين روز زندگي نيز در اين فعاليت بود. در كشورهاي آسيايي از جمله ايران خدمات فراواني را به كودكان رنجور از ستون فقرات كرد. فيلم آي آدم‌ها بايد بارها و بارها از تلويزيون ايران پخش شود و بجاي اين برنامه‌هاي بي‌فايده، دريچه‌اي از آشنايي با انسانيت و اخلاق و بزرگ‌منشي را به روي بينندگان ايراني باز كند.
مهم‌تر از اقدامات انسان‌دوستانه دكتر كيوان مزدا، فلسفه انسان‌دوستي او است. آنجا كه مي‌گويد: «30 سال است كه كار من اين است. فعاليت داوطلبانه، جزيي از زندگي من است. برهاني براي توجيه آن ندارم. همان‌گونه كه نفس مي‌كشم، كار داوطلبي مي‌كنم. به نظر شما نفس كشيدن دليل مي‌خواهد؟»
اگر قرار باشد از انسان‌هاي شايسته تقدير كنيم، چه كساني شايسته‌تر از دكتر مزدا را مي‌توان پيدا كرد. او سالي 4 بار زندگي خود در فرانسه را رها مي‌كرد و براي خدمت به كودكان نيازمند راهي كشورهاي آسيايي از جمله ايران مي‌شد و يكي از پيشرفته‌ترين مراكز درماني را براي اين كار تأسيس كرده است. هلال احمر نيز متولی اصلی فعاليت‌هاي داوطلبي است می تواند عهده دار بزرگداشت چنین خیرخواهانی شود. روح بزرگ انسان‌ها در امر داوطلبي تجلي پيدا مي‌كند. يادش را گرامي مي‌داريم.