وقتی به موفقیت نوابغ نابینای جهان نگاه می‌کنم و کارهای بزرگ شان را می بینم بیشتر به ویژگی های مغز پی می‌برم؛ اینکه این مغز ماست که آنچه فکر می‌کنیم دیده ایم را درک می‌کند نه صرفا خود تصویر! اصلا همین آقای لوئیس بریل  که در سن ۴ سالگی بینایی اش را از دست داد خالق خط بریل چطور توانست نبیند و اختراع کند؟! یا اری چارلز رابینسون نوازنده مشهور آمریکایی پیانو و کیبورد الکترونیک و خواننده سبک‌های جاز، بدون داشتن چشم چطور این همه نت را می خواند و جای کلاوی های پیانو را پیدا می کرد؟! یا هلن کلر که 50 سال نوشت و به دانشگاه رفت و اولین نابینا و ناشنوایی بود که فارغ التحصیل شد. در جامعه نابینایان جهان نوابغ و افراد موفق زیادی وجود دارند که بدون شک بینش شان را مدیون ادراک مغز هستند نه تصاویرگاها اغواگرانه دنیا.