نیره خادمی|  نه اجازه تدریس داشته، نه اجرای زنده و نه حتی تولید آلبوم، نه یک‌سال و نه 10سال؛ 16سال. درست حدس زده‌اید منظور حسین زمان، خواننده و هنرمند ایرانی است که این روزها خبرهای خوشی از او به گوش می‌رسد. «توانسته‌ام مجوز 3 ترانه از 9 ترانه‌ای که برای مجوز انتشارشان به ارشاد داده‌ام را بگیرم.» او این را در صفحه اینستاگرام نوشته است و این مژده را هم داده: «چنانچه مجوز باقی ترانه‌ها داده شود، برای اجرای زنده اقدام خواهم کرد و امیدوارم این اتفاق بیفتد.» ظاهرا با وجود تمام همکاری‌های وزارت ارشاد هنوز هم مخالفت‌ها با او ادامه دارد: «هنوز برای چند ترانه دیگر از طرف برخی عوامل مقاومت می‌شود.» با تمام خوشحالی که می‌توان برای گذشتن او از هفت‌خوان رستم داشت اما واقعیت تلخ این است که حسین زمان به دلیل دوری 16ساله‌اش مخاطبان خود را از دست داده است؛ موضوعی که خود او نیز به آن واقف است و می‌داند که کار سختی هم در این آشفته بازار موسیقی دارد: «تهیه‌کنندگان کنسرت و اسپانسرها ریسک برگزاری کنسرت برای فردی مثل من را با مسائل و مشکلات و حواشی که در موردم وجود داشته، به سختی می‌پذیرند. بدون حمایت اسپانسرها من خود از عهده هزینه‌ها برنمی‌آیم.» با تمام این حرف‌ها، علاقه‌ای هم به فروش بلیت گرانقیمت ندارد اما درپایان حرف‌هایش نوشته: «آرزویم رفتن روی صحنه و دیدن شما عزیزان در اجراهای زنده‌ام است‌. در تلاشم تا اگر مساعدت کنند، اولین اجرایم را به صورت خیابانی و رایگان تقدیم نمایم.»
شاید با وجود این همه چهره و آهنگ بپرسید این اتفاق چه اهمیتی دارد؟ جواب آرش نصیری، کارشناس موسیقی در گفت‌وگو با «شهروند»، این است: «اهمیت بازگشت او از این جهت است که یک خواننده مسئول دوباره به عرصه موسیقی بازگشته است و با توجه به پختگی، موسیقی سالم‌تری را تولید خواهد کرد.» او می‌گوید: «اصلا دلیل ممنوع‌شدن حسین زمان را نمی‌فهمیدم. این همه خواننده بدون مسئولیت و جایگاه اجتماعی آزاد باشند، آن‌وقت چرا باید او ممنوع باشد؟ ممنوع‌الکاری او یک ضایعه بود، به نظرم دولت با این‌کار از خود رفع اتهام کرد؛ چرا باید چنین آدمی تنها به دلیل رفتار سیاسی‌ای که داشته ممنوع باشد؟ »